rozmaryn

See also: rozmarýn

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Latin rōsmarīnus.[1][2][3] First attested in 1528.[4]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /rɔzˈma.rɘn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arɘn
  • Syllabification: roz‧ma‧ryn

Noun

rozmaryn m inan (diminutive rozmarynek, related adjective rozmarynowy)

  1. rosemary (shrub, Salvia rosmarinus)
  2. rosemary (spice of this shrub)

Declension

Derived terms

nouns
  • rozmarynowiec

References

  1. ^ Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021), “rozmaryn”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “rozmaryn”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “rozmaryn”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  4. ^ Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “rozmaryn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading