rozmówić

See also: rozmōwić

Old Polish

Etymology

  • From roz- +‎ mówić. First attested in 1449.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /rɔzmɔːvit͡ɕʲ/
    • IPA(key): (15th CE) /rɔzmovit͡ɕʲ/

    Verb

    rozmówić pf

    1. (attested in Masovia) to talk out of work (to convince someone to not work somewhere)
      • 1921 [1449], Kazimierz Tymieniecki, editor, Wolność kmieca na Mazowszu w wieku XV[1], Masovia, page 45:
        Esz Wyrszbyanta nye roszmowyl Michalowa paropka any wnoszl do nyego rzeczy za czthirdzeszczy groschy, any go zachowal
        [Eż Wirzbięta nie rozmowił Michałowa parobka ani wniosł do niego rzeczy za cztyrdzieści groszy, ani go zachował]

    Derived terms

    adjective
    adverb
    verbs

    Descendants

    • Polish: rozmówić
    • Silesian: rozmōwić

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rozmówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Etymology

  • Inherited from Old Polish rozmówić. By surface analysis, roz- +‎ mówić. Compare Czech rozmluvit.

    Pronunciation

     
    • IPA(key): /rɔzˈmu.vit͡ɕ/
    • Rhymes: -uvit͡ɕ
    • Syllabification: roz‧mó‧wić

    Verb

    rozmówić pf (imperfective rozmawiać)

    1. (reflexive with się or in Middle Polish, transitive) to discuss, to talk through [with z (+ instrumental) ‘with whom’]
      Synonym: omówić
    2. (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge
      Synonym: rozprawić się
    3. (intransitive, obsolete) to talk with, to speak, to converse, to have a conversation, to chat
      Synonym: porozmawiać
    4. (intransitive, Middle Polish) to persuade someone to rebel

    Conjugation

    Conjugation of rozmówić pf
    person singular plural
    masculine feminine neuter virile nonvirile
    infinitive rozmówić
    future tense 1st rozmówię rozmówimy
    2nd rozmówisz rozmówicie
    3rd rozmówi rozmówią
    impersonal rozmówi się
    past tense 1st rozmówiłem,
    -(e)m rozmówił
    rozmówiłam,
    -(e)m rozmówiła
    rozmówiłom,
    -(e)m rozmówiło
    rozmówiliśmy,
    -(e)śmy rozmówili
    rozmówiłyśmy,
    -(e)śmy rozmówiły
    2nd rozmówiłeś,
    -(e)ś rozmówił
    rozmówiłaś,
    -(e)ś rozmówiła
    rozmówiłoś,
    -(e)ś rozmówiło
    rozmówiliście,
    -(e)ście rozmówili
    rozmówiłyście,
    -(e)ście rozmówiły
    3rd rozmówił rozmówiła rozmówiło rozmówili rozmówiły
    impersonal rozmówiono
    conditional 1st rozmówiłbym,
    bym rozmówił
    rozmówiłabym,
    bym rozmówiła
    rozmówiłobym,
    bym rozmówiło
    rozmówilibyśmy,
    byśmy rozmówili
    rozmówiłybyśmy,
    byśmy rozmówiły
    2nd rozmówiłbyś,
    byś rozmówił
    rozmówiłabyś,
    byś rozmówiła
    rozmówiłobyś,
    byś rozmówiło
    rozmówilibyście,
    byście rozmówili
    rozmówiłybyście,
    byście rozmówiły
    3rd rozmówiłby,
    by rozmówił
    rozmówiłaby,
    by rozmówiła
    rozmówiłoby,
    by rozmówiło
    rozmówiliby,
    by rozmówili
    rozmówiłyby,
    by rozmówiły
    impersonal rozmówiono by
    imperative 1st niech rozmówię rozmówmy
    2nd rozmów rozmówcie
    3rd niech rozmówi niech rozmówią
    anterior adverbial participle rozmówiwszy
    verbal noun rozmówienie

    Derived terms

    adverb
    verbs

    Further reading