roudi
Finnish
Verb
roudi
- inflection of routia:
- present active indicative connegative
- second-person singular present imperative
- second-person singular present active imperative connegative
Anagrams
Livonian
Etymology
From Proto-Finnic *rautainën.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈroudi/, [ˈro̯uˑd̪i]
Adjective
roudi
Declension
| singular (ikšlu’g) | plural (pǟgiņlu’g) | |
|---|---|---|
| nominative (nominatīv) | roudi | roudizt |
| genitive (genitīv) | roudiz | roudizt |
| partitive (partitīv) | roudizt | roudiži |
| dative (datīv) | roudizõn | roudiztõn |
| instrumental (instrumentāl) | roudizõks | roudiztõks |
| illative (illatīv) | roudizõ | roudižiz |
| inessive (inesīv) | roudizõs | roudižis |
| elative (elatīv) | roudizõst | roudižist |