rogacz
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *rogačь. By surface analysis, róg + -acz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɔ.ɡat͡ʂ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔɡat͡ʂ
- Syllabification: ro‧gacz
Noun
rogacz m pers
- cuckold (man married to an unfaithful wife)
Declension
Declension of rogacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rogacz | rogacze |
| genitive | rogacza | rogaczy |
| dative | rogaczowi | rogaczom |
| accusative | rogacza | rogaczy |
| instrumental | rogaczem | rogaczami |
| locative | rogaczu | rogaczach |
| vocative | rogaczu | rogacze |
Noun
rogacz m animal
Declension
Declension of rogacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rogacz | rogacze |
| genitive | rogacza | rogaczy |
| dative | rogaczowi | rogaczom |
| accusative | rogacza | rogacze |
| instrumental | rogaczem | rogaczami |
| locative | rogaczu | rogaczach |
| vocative | rogaczu | rogacze |
Noun
rogacz m inan
- (Far Masovian, Ostrów Mazowiecka County) synonym of wieszak (“hanger for hanging hats”)
Related terms
Further reading
- rogacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rogacz in Polish dictionaries at PWN
- Hieronim Łopaciński (1892), “rogacz”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 242