renna

See also: Renna

Corsican

Etymology

  • Borrowed from French renne.

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈrɛnːa/
    • Hyphenation: ren‧na

    Noun

    renna f (plural renne)

    1. reindeer (Rangifer tarandus)

    References

    • renna” in INFCOR: Banca di dati di a lingua corsa

    Faroese

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈɹɛnːa/
    • Rhymes: -ɛnːa

    Etymology 1

    Probably from Old Norse renna, yielding also Icelandic renna, Norwegian renne, Swedish ränna, Danish rende; from Proto-Germanic *rannijǭ, Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from *rinnǭ).

    Noun

    renna f (genitive singular rennu, plural rennur)

    1. drain
    Declension
    f1 singular plural
    indefinite definite indefinite definite
    nominative renna rennan rennur rennurnar
    accusative rennu rennuna rennur rennurnar
    dative rennu rennuni rennum rennunum
    genitive rennu rennunnar renna rennanna

    Etymology 2

    From Old Norse renna (1), alteration of earlier rinna, influenced by the weak verb renna (2) (whence Faroese renna (3)).

    Verb

    renna (third person singular past indicative rann, third person plural past indicative runnu, supine runnið)

    1. (of liquid) to flow, run
    2. to melt
    3. to run (move quickly)
    4. (of the sun) to rise, come up
    Conjugation
    Conjugation of renna (group v-48)
    infinitive renna
    supine runnið
    present past
    first singular renni rann
    second singular rennur ranst
    third singular rennur rann
    plural renna runnu
    participle (a34)1 rennandi runnin
    imperative
    singular renn!
    plural rennið!

    1Only the past participle being declined.

    Etymology 3

    From Old Norse renna (2).

    Verb

    renna (third person singular past indicative rendi, third person plural past indicative rendu, supine rent)

    1. to cause (a liquid) to flow; to pour
    2. to throw out, off balance, etc.
    Conjugation
    Conjugation of renna (group v-8)
    infinitive renna
    supine rent
    present past
    first singular renni rendi
    second singular rennir rendi
    third singular rennir rendi
    plural renna rendu
    participle (a7)1 rennandi rendur
    imperative
    singular renna!
    plural rennið!

    1Only the past participle being declined.

    Icelandic

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈrɛnːa/
    • Rhymes: -ɛnːa

    Etymology 1

    Probably from an Old Norse *renna (from Proto-Germanic *rannijǭ; see Etymology 2 below).

    See also Faroese renna (1), Norwegian Bokmål renne, Swedish ränna, Danish rende. Also related to Gothic 𐍂𐌹𐌽𐌽𐍉 (rinnō), Old High German rinna (both, from Proto-Germanic *rinnǭ).

    Noun

    renna f (genitive singular rennu, nominative plural rennur)

    1. (archaic) flow, stream
    2. channel, duct
    3. drain
    Declension
    Declension of renna (feminine)
    singular plural
    indefinite definite indefinite definite
    nominative renna rennan rennur rennurnar
    accusative rennu rennuna rennur rennurnar
    dative rennu rennunni rennum rennunum
    genitive rennu rennunnar renna rennanna

    Etymology 2

    From Old Norse renna (1), from earlier rinna, from Proto-Germanic *rinnaną; the alteration i > e is due to influence from the weak verb renna (2) (whence Icelandic renna (3)).

    Verb

    renna (strong verb, third-person singular past indicative rann, third-person plural past indicative runnu, supine runnið)

    1. (of liquid) to flow, run
      Saxelfur rennur um Tékkland og Þýskaland.The Elbe flows through the Czech Republic and Germany.
    2. (of anything solid) to glide, slide (move over a surface)
      Skeiðin rann eftir endilöngu eldhúsborðinu.The spoon slid the whole length of the kitchen table.
    3. (of a person) to slip, slide (lose one’s balance on a slippery surface)
      Kormákur rann á ísnum og lenti á höfðinu.Cormac slipped on the ice and fell on his head.
    4. (archaic) to run (move quickly)
    5. to rise, grow
    6. to melt
    Conjugation
    renna – active voice (germynd)
    infinitive nafnháttur renna
    supine sagnbót runnið
    present participle
    rennandi
    indicative
    subjunctive
    present
    past
    present
    past
    singular ég renn rann renni rynni
    þú rennur rannst rennir rynnir
    hann, hún, það rennur rann renni rynni
    plural við rennum runnum rennum rynnum
    þið rennið runnuð rennið rynnuð
    þeir, þær, þau renna runnu renni rynnu
    imperative boðháttur
    singular þú renn (þú), renndu
    plural þið rennið (þið), renniði1
    1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
    runninn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
    strong declension
    (sterk beyging)
    singular (eintala) plural (fleirtala)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    nominative
    (nefnifall)
    runninn runnin runnið runnir runnar runnin
    accusative
    (þolfall)
    runninn runna runnið runna runnar runnin
    dative
    (þágufall)
    runnum runninni runnu runnum runnum runnum
    genitive
    (eignarfall)
    runnins runninnar runnins runninna runninna runninna
    weak declension
    (veik beyging)
    singular (eintala) plural (fleirtala)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    nominative
    (nefnifall)
    runni runna runna runnu runnu runnu
    accusative
    (þolfall)
    runna runnu runna runnu runnu runnu
    dative
    (þágufall)
    runna runnu runna runnu runnu runnu
    genitive
    (eignarfall)
    runna runnu runna runnu runnu runnu
    Synonyms

    Etymology 3

    From Old Norse renna (2), from Proto-Germanic *rannijaną. Causative of renna (2).

    Verb

    renna (weak verb, third-person singular past indicative renndi, supine rennt)

    1. to cause (a liquid) to flow; to pour [with dative]
    2. to melt [with dative]
    3. to cause (e.g. a horse) to run [with dative]
    4. to slide (something or someone) (across a surface or downhill) [with dative]
    Conjugation
    renna – active voice (germynd)
    infinitive nafnháttur renna
    supine sagnbót rennt
    present participle
    rennandi
    indicative
    subjunctive
    present
    past
    present
    past
    singular ég renni rennti renni rennti
    þú rennir renntir rennir renntir
    hann, hún, það rennir rennti renni rennti
    plural við rennum renntum rennum renntum
    þið rennið renntuð rennið renntuð
    þeir, þær, þau renna renntu renni renntu
    imperative boðháttur
    singular þú renn (þú), renntu
    plural þið rennið (þið), renniði1
    1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
    renntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
    strong declension
    (sterk beyging)
    singular (eintala) plural (fleirtala)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    nominative
    (nefnifall)
    renntur rennt rennt renntir renntar rennt
    accusative
    (þolfall)
    renntan rennta rennt rennta renntar rennt
    dative
    (þágufall)
    renntum renntri renntu renntum renntum renntum
    genitive
    (eignarfall)
    rennts renntrar rennts renntra renntra renntra
    weak declension
    (veik beyging)
    singular (eintala) plural (fleirtala)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    masculine
    (karlkyn)
    feminine
    (kvenkyn)
    neuter
    (hvorugkyn)
    nominative
    (nefnifall)
    rennti rennta rennta renntu renntu renntu
    accusative
    (þolfall)
    rennta renntu rennta renntu renntu renntu
    dative
    (þágufall)
    rennta renntu rennta renntu renntu renntu
    genitive
    (eignarfall)
    rennta renntu rennta renntu renntu renntu

    Italian

    Etymology

  • Borrowed from French renne.

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈrɛn.na/[1]
    • Homophone: Renna
    • Rhymes: -ɛnna
    • Hyphenation: rèn‧na

    Noun

    renna f (plural renne)

    1. reindeer
      Synonym: caribù

    References

    1. ^ renna in Bruno Migliorini et al., Dizionario d'ortografia e di pronunzia, Rai Eri, 2025

    Madurese

    Romanization

    renna

    1. romanization of ꦉꦤ꧀ꦤ

    Norwegian Nynorsk

    Etymology 1

    From Old Norse renna (1), earlier rinna.

    Alternative forms

    Pronunciation

    • IPA(key): /²rɛnːɑ/

    Verb

    renna (present tense renn, past tense rann, supine runne, past participle runnen, present participle rennande, imperative renn)

    1. to run (of liquids), flow

    Etymology 2

    From Old Norse renna (2).

    Alternative forms

    Pronunciation

    • IPA(key): /²rɛnːɑ/

    Verb

    renna (present tense renner, past tense rende or rente, past participle rent, present participle rennande, imperative renn)

    1. to cause (something or someone) to run, flow
    2. to run
    3. to move using skis, skates, sleds or similar

    Etymology 3

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈrɛnːɑ/

    Noun

    renna n

    1. definite plural of renn

    References

    Old Frisian

    Alternative forms

    Etymology

    From Proto-Germanic *rinnaną (to run, to flow), *rannijaną (to cause to run).

    Verb

    renna

    1. to run

    Inflection

    Conjugation of renna (strong class 3)
    infinitive renna
    indicative present past
    1st person singular renne rann
    2nd person singular rennest, rennst rannest, rannst
    3rd person singular renneth, rennth rann
    plural rennath runnen
    subjunctive present past
    singular renne runne
    plural renne, rennen runne, runnen
    imperative present
    singular renn
    plural renneth
    participle present past
    rennande erunnen, runnen
    Conjugation of renna (weak class 1)
    infinitive renna
    indicative present past
    1st person singular renne rende
    2nd person singular rennest, rennst rendest
    3rd person singular renneth, rennth rende
    plural rennath renden
    subjunctive present past
    singular renne rende
    plural renne, rennen rende, renden
    imperative present
    singular renne
    plural rennath
    participle present past
    rennande erenned, renned

    Descendants

    • Saterland Frisian: rinne
    • West Frisian: rinne

    Old Norse

    Etymology 1

    Alteration of earlier rinna, influenced by renna (2).

    Verb

    renna

    1. (Old West Norse) alternative form of rinna

    Etymology 2

    Causative of rinna, from Proto-Germanic *rannijaną. Cognate with Old Saxon rennian, Old High German rennen.

    Verb

    renna

    1. (transitive) to cause (a liquid) to flow; to pour
    2. (transitive) to melt (something)
    Descendants

    Further reading

    • Zoëga, Geir T. (1910), “renna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive