pissintunicus
Latin
Etymology
Vulgar Latin *pīssi(āre) (“to piss”) + in (“in, inside”) + tunic(a) (“tunic”) + -us (2nd-declension noun suffix).
Pronunciation
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pis.sin̪ˈt̪uː.ni.kus]
Noun
pīssintunicus m (genitive pīssintunicī); second declension
- (Medieval Latin, derogatory, very rare) tunic-pisser
- c. 1288, Salimbene di Adam, “De domino Nicholao Regino episcopo [About the bishop sir Niccolò from Reggio]”, in Cronica [Chronicle][1]; republished as Ferdinando Bernini, editor, volume 1, Bari: Gius[eppe] Laterza & sons, 1942, page 54:
- Dixit igitur michi pater meus: ‛Fili dilecte, non credas istis pissintunicis’ — id est qui in tunicis mingunt —, ‛qui te deceperunt, sed veni mecum, et omnia mea tibi dabo’.
- Then my father said to me: "Beloved son, do not believe these tunic-pissers (meaning "those who urinate inside the tunics"), who deceived you; come with me instead, and I will give you all I have."
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pīssintunicus | pīssintunicī |
| genitive | pīssintunicī | pīssintunicōrum |
| dative | pīssintunicō | pīssintunicīs |
| accusative | pīssintunicum | pīssintunicōs |
| ablative | pīssintunicō | pīssintunicīs |
| vocative | pīssintunice | pīssintunicī |