perniciosus

Latin

Etymology

From perniciēs +‎ -ōsus.

Pronunciation

Adjective

perniciōsus (feminine perniciōsa, neuter perniciōsum, comparative perniciōsior, superlative perniciōsissimus); first/second-declension adjective

  1. destructive, ruinous, baleful, pernicious
    • 63 BCE, Cicero, Catiline Orations Oratio in Catilinam Prima in Senatu Habita.3:
      Fuit, fuit ista quondam in hāc rē pūblica virtūs, ut virī fortēs ācriōribus suppliciīs cīvem perniciōsum quam acerbissimum hostem coercērent.
      There was — there was once in this republic such virtue, with the result that brave men would restrain a destructive citizen with harsher punishments than a most bitter enemy.
      (Fuit, fuit exemplifies anadiplosis.)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative perniciōsus perniciōsa perniciōsum perniciōsī perniciōsae perniciōsa
genitive perniciōsī perniciōsae perniciōsī perniciōsōrum perniciōsārum perniciōsōrum
dative perniciōsō perniciōsae perniciōsō perniciōsīs
accusative perniciōsum perniciōsam perniciōsum perniciōsōs perniciōsās perniciōsa
ablative perniciōsō perniciōsā perniciōsō perniciōsīs
vocative perniciōse perniciōsa perniciōsum perniciōsī perniciōsae perniciōsa

Descendants

References

  • perniciosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perniciosus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • perniciosus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.