ongerecht

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ongerecht. By surface analysis, on- +‎ gerecht.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔŋ.ɣəˈrɛxt/
  • Rhymes: -ɛxt

Adjective

ongerecht (comparative ongerechter, superlative ongerechtst)

  1. (archaic) unjust, unfair
    Synonyms: onrechtvaardig, ongerechtig
    Antonyms: gerechtig, rechtvaardig, gerecht

Declension

Declension of ongerecht
uninflected ongerecht
inflected ongerechte
comparative ongerechter
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongerecht ongerechter het ongerechtst
het ongerechtste
indefinite m./f. sing. ongerechte ongerechtere ongerechtste
n. sing. ongerecht ongerechter ongerechtste
plural ongerechte ongerechtere ongerechtste
definite ongerechte ongerechtere ongerechtste
partitive ongerechts ongerechters

Luxembourgish

Etymology

From on- +‎ gerecht.

Adjective

ongerecht (masculine ongerechten, neuter ongerecht, comparative méi ongerecht, superlative am ongerechtsten)

  1. unjust, unfair

Declension

Declension of ongerecht
singular plural
masculine feminine neuter
predicative hien ass ongerecht si ass ongerecht et ass ongerecht si si(nn) ongerecht
nominative /
accusative
attributive and/or after determiner ongerechten ongerecht ongerecht ongerecht
independent without determiner ongerechtes ongerechter
dative after any declined word ongerechten ongerechter ongerechten ongerechten
as first declined word ongerechtem ongerechtem

Antonyms

Adverb

ongerecht

  1. unjustly, unfairly