omanienie

Polish

Etymology

From omanić +‎ -enie.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ɔ.maˈɲɛ.ɲɛ/
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: o‧ma‧nie‧nie

Noun

omanienie n

  1. verbal noun of omanić
  2. (Central Greater Poland, Słupca County) broken pieces
    Hypernym: sztuki

Declension

Declension of omanienie
singular
nominative omanienie
genitive omanienia
dative omanieniu
accusative omanienie
instrumental omanieniem
locative omanieniu
vocative omanienie

Further reading

  • Hieronim Łopaciński (1892), “omanienie”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 226
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.