obstinat

See also: obstinât

Catalan

Etymology

Borrowed from Latin obstinātus. Doublet of ostinato.

Pronunciation

  • IPA(key): (Central) [ups.tiˈnat]
  • IPA(key): (Balearic, Valencia) [ops.tiˈnat]
  • Audio (Barcelona):(file)

Adjective

obstinat (feminine obstinada, masculine plural obstinats, feminine plural obstinades)

  1. obstinate; stubborn

Derived terms

Further reading

German

Etymology

Ultimately from Latin obstinātus. English obstinate.

Pronunciation

Adjective

obstinat (strong nominative masculine singular obstinater, comparative obstinater, superlative am obstinatesten)

  1. (rare) obstinate, stubborn
    Synonyms: eigensinnig, widerspenstig, stur

Romanian

Etymology

Past participle of obstina.

Adjective

obstinat m or n (feminine singular obstinată, masculine plural obstinați, feminine and neuter plural obstinate)

  1. obstinate

Declension

Declension of obstinat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite obstinat obstinată obstinați obstinate
definite obstinatul obstinata obstinații obstinatele
genitive-
dative
indefinite obstinat obstinate obstinați obstinate
definite obstinatului obstinatei obstinaților obstinatelor

Verb

obstinat (past participle of obstina)

  1. past participle of obstina