mellitus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛlˈliː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [melˈliː.t̪us]
Adjective
mellītus (feminine mellīta, neuter mellītum); first/second-declension adjective
- of or pertaining to honey
- c. 177 CE, Aulus Gellius, Noctes Atticae 13.11:
- Neque non de secundis quoque mensis, cuiusmodi esse eas oporteat, praecipit. His enim verbis utitur: "Bellaria" inquit "ea maxime sunt mellita, quae mellita non sunt; πέμμασιν enim cum πέψει societas infida".
- (please add an English translation of this quotation)
- Neque non de secundis quoque mensis, cuiusmodi esse eas oporteat, praecipit. His enim verbis utitur: "Bellaria" inquit "ea maxime sunt mellita, quae mellita non sunt; πέμμασιν enim cum πέψει societas infida".
- sweetened with honey, honey-sweet, honeyed
- Synonyms: melleus, melliculus, mellītulus
- 20 BCE – 14 BCE, Horace, Epistles IX.9–11:
- Quid quaeris? Vivo et regno, simul ista reliqui
Quae vos ad caelum fertis rumore secundo,
Utque sacerdotis fugitivus liba recuso,
Pane egeo iam mellitis potiore placentis.- What do you want from me? I live, I am my own master, I left behind the self same things you by common approval so eagerly covet, like the fugitive I have no right to the priest's blessed cake, but bread will quench my hunger over any honeyed delicacy.
- Quid quaeris? Vivo et regno, simul ista reliqui
- (figuratively) as sweet as honey; honey-sweet, darling, lovely
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mellītus | mellīta | mellītum | mellītī | mellītae | mellīta | |
| genitive | mellītī | mellītae | mellītī | mellītōrum | mellītārum | mellītōrum | |
| dative | mellītō | mellītae | mellītō | mellītīs | |||
| accusative | mellītum | mellītam | mellītum | mellītōs | mellītās | mellīta | |
| ablative | mellītō | mellītā | mellītō | mellītīs | |||
| vocative | mellīte | mellīta | mellītum | mellītī | mellītae | mellīta | |
Derived terms
Related terms
Descendants
Noun
mellītus m (genitive mellītī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mellītus | mellītī |
| genitive | mellītī | mellītōrum |
| dative | mellītō | mellītīs |
| accusative | mellītum | mellītōs |
| ablative | mellītō | mellītīs |
| vocative | mellīte | mellītī |
References
- “mellitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mellitus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “mellitus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Latin Dictionary and Grammar Aid from Kevin Cawley at the University of Notre Dame Archives.