lladrar

Asturian

Etymology

From Latin latrāre.

Pronunciation

  • IPA(key): /ʎaˈdɾaɾ/ [ʎaˈð̞ɾaɾ]
  • Rhymes: -aɾ
  • Syllabification: la‧drar

Verb

lladrar (first-person singular indicative present lladro, past participle lladráu)

  1. to bark

Conjugation

Derived terms

adjectives

Further reading

  • lladrar”, in Diccionariu de la llingua asturiana [Dictionary of the Asturian Language] (in Asturian), 1ª edición, Academia de la Llingua Asturiana, 2000, →ISBN
  • Xosé Lluis García Arias (2002–2004), “lladrar”, in Diccionario general de la lengua asturiana [General Dictionary of the Asturian Language] (in Spanish), Editorial Prensa Asturiana, →ISBN

Catalan

Etymology

Inherited from Old Catalan ladrar, from Latin latrāre. First attested in Llull.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): (Central, Balearic) [ʎəˈðɾa]
  • IPA(key): (Valencia) [ʎaˈðɾaɾ]
  • Audio (Catalonia):(file)
  • Homophone: lladrà
  • Rhymes: -a(ɾ)

Verb

lladrar (first-person singular present lladro, first-person singular preterite lladrí, past participle lladrat)

  1. (intransitive) to bark
    Synonyms: lladruquejar, bordar
  2. (intransitive) to threaten

Conjugation

Derived terms

  • lladradaire
  • lladradissa
  • lladrador
  • lladrament
  • lladruc

References

  1. ^ “lladrar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

Further reading