lindon
Gaulish
Etymology
From Proto-Celtic *lindom.
Noun
lindon n[1]
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lindon | lindoi |
| vocative | linde | lindoi |
| accusative | lindon | lindōs1, lindūs2 |
| genitive | lindi | lindon |
| dative | lindū | lindobo |
| instrumental | lindū | linduis1, lindūs2 |
| locative | lindei1, lindē2 | lindois |
1 early form
2 late form
Derived terms
- Gaulish: *Diolindon
- → Latin: Diolindum
- Gaulish: *Lindiakon
- → Latin: Lindiacum (“Lintgen”)
- Gaulish: *Lindesinā
- → Latin: Lindesina
- Gaulish: *Lindomagos
- French: Limmat (“name of a river near Zurich”)
- Gaulish: *Lindodūron
- German: Lindern
References
- ^ Delamarre, Xavier (2003), “lindon”, in Dictionnaire de la langue gauloise: une approche linguistique du vieux-celtique continental [Dictionary of the Gaulish language: A linguistic approach to Old Continental Celtic] (Collection des Hespérides; 9), 2nd edition, Éditions Errance, →ISBN, page 203