kuvik
Hungarian
Etymology
An onomatopoeia. First attested in 1793.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkuvik]
- Hyphenation: ku‧vik
- Rhymes: -ik
Noun
kuvik (plural kuvikok)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kuvik | kuvikok |
| accusative | kuvikot | kuvikokat |
| dative | kuviknak | kuvikoknak |
| instrumental | kuvikkal | kuvikokkal |
| causal-final | kuvikért | kuvikokért |
| translative | kuvikká | kuvikokká |
| terminative | kuvikig | kuvikokig |
| essive-formal | kuvikként | kuvikokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | kuvikban | kuvikokban |
| superessive | kuvikon | kuvikokon |
| adessive | kuviknál | kuvikoknál |
| illative | kuvikba | kuvikokba |
| sublative | kuvikra | kuvikokra |
| allative | kuvikhoz | kuvikokhoz |
| elative | kuvikból | kuvikokból |
| delative | kuvikról | kuvikokról |
| ablative | kuviktól | kuvikoktól |
| non-attributive possessive – singular |
kuviké | kuvikoké |
| non-attributive possessive – plural |
kuvikéi | kuvikokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | kuvikom | kuvikjaim |
| 2nd person sing. | kuvikod | kuvikjaid |
| 3rd person sing. | kuvikja | kuvikjai |
| 1st person plural | kuvikunk | kuvikjaink |
| 2nd person plural | kuvikotok | kuvikjaitok |
| 3rd person plural | kuvikjuk | kuvikjaik |
Derived terms
- kuvikol
Expressions
References
- ^ kuvik in Károly Gerstner, editor, Új magyar etimológiai szótár [New Etymological Dictionary of Hungarian] (ÚESz.), Online edition (beta version), Budapest: MTA Research Institute for Linguistics / Hungarian Research Centre for Linguistics, 2011–2024.
Further reading
- kuvik in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.