jilat
Indonesian
Etymology
Inherited from Malay jilat (“to lick”), from Proto-Malayic *dilah, from Proto-Malayo-Polynesian *dilaq (“tongue”), from Proto-Austronesian *dilaq (“to lick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʒilat/
- Rhymes: -lat, -at, -t
- Hyphenation: ji‧lat
Noun
jilat (base-imperative jilat, active menjilat, ordinary passive dijilat, adversative passive terjilat)
- to lick
Derived terms
- dijilat
- jilatan
- menjilat
- menjilat-jilat
- penjilat
- penjilatan
- terjilat
- jilat kilat
- jilat matahari
Further reading
- “jilat”, in Kamus Besar Bahasa Indonesia [Great Dictionary of the Indonesian Language] (in Indonesian), Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016
Malay
Pronunciation
- Rhymes: -at
Verb
jilat (Jawi spelling جيلت)
Derived terms
- berjilat (“to lick”)
- penjilat (“licker, bootlicker, coward”)
Descendants
- Indonesian: jilat (“to lick”)
Further reading
- “jilat”, in Pusat Rujukan Persuratan Melayu [Malay Literary Reference Centre] (in Malay), Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017