inzinken

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ zinken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɪnˌzɪŋ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧zin‧ken

Verb

inzinken (intransitive)

  1. to sink into something else
  2. to sink in (become completely known, felt, or understood)
    • 2016, Lisette Thooft, Kom uit je hoofd: op weg naar harmonie tussen denken en voelen‎[1], Meulenhoff Boekerij B.V., →ISBN:
      Soms werkt het als bij toverslag, meestal heeft het onbewuste langer tijd nodig om de boodschap te laten inzinken.
      Sometimes it works like magic, but typically the subconscious mind needs more time to let the message sink in.

Conjugation

Conjugation of inzinken (strong class 3a, separable)
infinitive inzinken
past singular zonk in
past participle ingezonken
infinitive inzinken
gerund inzinken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zink in zonk in inzink inzonk
2nd person sing. (jij) zinkt in, zink in2 zonk in inzinkt inzonk
2nd person sing. (u) zinkt in zonk in inzinkt inzonk
2nd person sing. (gij) zinkt in zonkt in inzinkt inzonkt
3rd person singular zinkt in zonk in inzinkt inzonk
plural zinken in zonken in inzinken inzonken
subjunctive sing.1 zinke in zonke in inzinke inzonke
subjunctive plur.1 zinken in zonken in inzinken inzonken
imperative sing. zink in
imperative plur.1 zinkt in
participles inzinkend ingezonken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.