interkonsonantyczny
Polish
Etymology
Adapted borrowing of English interconsonantal + -yczny.
Pronunciation
- IPA(key): /in.tɛr.kɔn.sɔ.nanˈtɘt͡ʂ.nɘ/
- Rhymes: -ɘt͡ʂnɘ
- Syllabification: in‧ter‧kon‧so‧nan‧tycz‧ny
Adjective
interkonsonantyczny (not comparable, no derived adverb)
- (linguistics, rare) interconsonantal (occuring between two consonants)
Declension
Declension of interkonsonantyczny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative/ |
interkonsonantyczny | interkonsonantyczna | interkonsonantyczne | interkonsonantyczni | interkonsonantyczne | |
| genitive | interkonsonantycznego | interkonsonantycznej | interkonsonantycznego | interkonsonantycznych | ||
| dative | interkonsonantycznemu | interkonsonantycznej | interkonsonantycznemu | interkonsonantycznym | ||
| accusative | interkonsonantycznego | interkonsonantyczny | interkonsonantyczną | interkonsonantyczne | interkonsonantycznych | interkonsonantyczne |
| instrumental | interkonsonantycznym | interkonsonantyczną | interkonsonantycznym | interkonsonantycznymi | ||
| locative | interkonsonantycznym | interkonsonantycznej | interkonsonantycznym | interkonsonantycznych | ||