impudicitia
Latin
Alternative forms
Etymology
From impudīcus + -itia after its opposite pudīcitia.
Noun
impudīcitia f (genitive impudīcitiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | impudīcitia | impudīcitiae |
| genitive | impudīcitiae | impudīcitiārum |
| dative | impudīcitiae | impudīcitiīs |
| accusative | impudīcitiam | impudīcitiās |
| ablative | impudīcitiā | impudīcitiīs |
| vocative | impudīcitia | impudīcitiae |
References
- “impudicitia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impudicitia”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “impudicitia”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- impudicitia in Georges, Karl Ernst; Georges, Heinrich (1913–1918), Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung