iman

See also: Iman, imán, and íman
Languages (14)
English
Azerbaijani • Basque • Cebuano • Crimean Tatar • Dongxiang • French • Higaonon • Indonesian • Italian • Malay • Quechua • Romanian • Turkish
Page categories

English

Etymology 1

  • Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    English iman

    Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Noun

    iman (countable and uncountable, plural imans)

    1. (Islam, uncountable) Pious adherence to the Islamic faith.
    2. (Islam, countable) A believer in the Islamic faith.
      Synonym: mu'min

    Etymology 2

    Noun

    iman (plural imans)

    1. Archaic form of imam.

    Anagrams

    Azerbaijani

    Etymology

  • Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    Azerbaijani iman

    Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Pronunciation

    • Audio:(file)

    Noun

    iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

    1. (Islam) faith; faithfulness; religious firmness; strength of one's faith
      Synonyms: inanma, etiqad

    Declension

    Declension of iman
    singular plural
    nominative imanimanlar
    definite accusative imanıimanları
    dative imanaimanlara
    locative imandaimanlarda
    ablative imandanimanlardan
    definite genitive imanınimanların
    Possessive forms of iman
    nominative
    singular plural
    mənim (“my”) imanım imanlarım
    sənin (“your”) imanın imanların
    onun (“his/her/its”) imanı imanları
    bizim (“our”) imanımız imanlarımız
    sizin (“your”) imanınız imanlarınız
    onların (“their”) imanı or imanları imanları
    accusative
    singular plural
    mənim (“my”) imanımı imanlarımı
    sənin (“your”) imanını imanlarını
    onun (“his/her/its”) imanını imanlarını
    bizim (“our”) imanımızı imanlarımızı
    sizin (“your”) imanınızı imanlarınızı
    onların (“their”) imanını or imanlarını imanlarını
    dative
    singular plural
    mənim (“my”) imanıma imanlarıma
    sənin (“your”) imanına imanlarına
    onun (“his/her/its”) imanına imanlarına
    bizim (“our”) imanımıza imanlarımıza
    sizin (“your”) imanınıza imanlarınıza
    onların (“their”) imanına or imanlarına imanlarına
    locative
    singular plural
    mənim (“my”) imanımda imanlarımda
    sənin (“your”) imanında imanlarında
    onun (“his/her/its”) imanında imanlarında
    bizim (“our”) imanımızda imanlarımızda
    sizin (“your”) imanınızda imanlarınızda
    onların (“their”) imanında or imanlarında imanlarında
    ablative
    singular plural
    mənim (“my”) imanımdan imanlarımdan
    sənin (“your”) imanından imanlarından
    onun (“his/her/its”) imanından imanlarından
    bizim (“our”) imanımızdan imanlarımızdan
    sizin (“your”) imanınızdan imanlarınızdan
    onların (“their”) imanından or imanlarından imanlarından
    genitive
    singular plural
    mənim (“my”) imanımın imanlarımın
    sənin (“your”) imanının imanlarının
    onun (“his/her/its”) imanının imanlarının
    bizim (“our”) imanımızın imanlarımızın
    sizin (“your”) imanınızın imanlarınızın
    onların (“their”) imanının or imanlarının imanlarının

    Derived terms

    References

    Basque

    Pronunciation

    • IPA(key): /iman/ [i.mãn]
    • Rhymes: -iman, -an
    • Hyphenation: i‧man

    Etymology 1

    From Spanish imán.

    Noun

    iman inan

    1. magnet
    Declension
    Declension of iman (inanimate, ending in consonant)
    indefinite singular plural
    absolutive iman imana imanak
    ergative imanek imanak imanek
    dative imani imanari imanei
    genitive imanen imanaren imanen
    comitative imanekin imanarekin imanekin
    causative imanengatik imanarengatik imanengatik
    benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
    instrumental imanez imanaz imanez
    inessive imanetan imanean imanetan
    locative imanetako imaneko imanetako
    allative imanetara imanera imanetara
    terminative imanetaraino imaneraino imanetaraino
    directive imanetarantz imanerantz imanetarantz
    destinative imanetarako imanerako imanetarako
    ablative imanetatik imanetik imanetatik
    partitive imanik — —
    prolative imantzat — —

    Etymology 2

    Noun

    iman anim

    1. imam
    Declension
    Declension of iman (animate, ending in consonant)
    indefinite singular plural
    absolutive iman imana imanak
    ergative imanek imanak imanek
    dative imani imanari imanei
    genitive imanen imanaren imanen
    comitative imanekin imanarekin imanekin
    causative imanengatik imanarengatik imanengatik
    benefactive imanentzat imanarentzat imanentzat
    instrumental imanez imanaz imanez
    inessive imanengan imanarengan imanengan
    locative — — —
    allative imanengana imanarengana imanengana
    terminative imanenganaino imanarenganaino imanenganaino
    directive imanenganantz imanarenganantz imanenganantz
    destinative imanenganako imanarenganako imanenganako
    ablative imanengandik imanarengandik imanengandik
    partitive imanik — —
    prolative imantzat — —

    Cebuano

    Pronunciation

    • Hyphenation: i‧man

    Noun

    iman

    1. magnet

    Crimean Tatar

    Etymology

    From Arabic إِيمَان (ʔīmān).

    Pronunciation

    • Hyphenation: i‧man

    Noun

    iman

    1. (Islam) faith

    Declension

    Declension of iman
    singular plural
    nominative iman imanlar
    genitive imannıñ imanlarnıñ
    dative imanğa imanlarğa
    accusative imannı imanlarnı
    locative imanda imanlarda
    ablative imandan imanlardan

    Derived terms

    References

    Dongxiang

    Etymology

    From Proto-Mongolic *ïmaxan cognate with Khitan 𘱑𘯺 (*êm a), related through borrowing or inheritance with Proto-Turkic *ɨmga.

    Compare Mongolian ямаа (jamaa), Old Turkic 𐰢𐰍𐰀 ((a)mɣa).

    Pronunciation

    • IPA(key): /iˈmɑŋ/

    Noun

    iman

    1. goat
      nengoude kuruchin kun ghoni iman fugie zharuzhi aye giene.
      The person who has enough financial resources will slaughter a sheep, a goat and a cow for the festival.

    French

    Pronunciation

    Noun

    iman m (plural imans)

    1. alternative spelling of imam

    Further reading

    Higaonon

    Adverb

    iman

    1. now
    2. today

    Indonesian

    Etymology

  • Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    Malay iman
    Indonesian iman

    Inherited from Malay iman, borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Pronunciation

    Noun

    iman (plural iman-iman)

    1. faith
      1. a trust or confidence in the intentions or abilities of a person, object, or ideal from prior empirical evidence
      2. a conviction about abstractions, ideas, or beliefs, without empirical evidence, experience, or observation

    Derived terms

    • beriman
    • berimankan
    • imani
    • keimanan

    Further reading

    Italian

    Noun

    iman m (invariable)

    1. imam
      Synonyms: (standard) imam, (archaic) imano

    See also

    Anagrams

    Malay

    Etymology

  • Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    Malay iman

    Borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Pronunciation

    • IPA(key): /ˈiman/ [ˈi.man]

    Noun

    iman (plural iman-iman)

    1. faith

    Descendants

    • Indonesian: iman

    Quechua

    Noun

    iman

    1. third-person singular possessive form of nominative of ima

    Romanian

    Noun

    iman m (plural imani)

    1. alternative form of imam

    Declension

    Declension of iman
    singular plural
    indefinite definite indefinite definite
    nominative-accusative iman imanul imani imanii
    genitive-dative iman imanului imani imanilor
    vocative imanule imanilor

    Turkish

    Etymology

  • Etymology tree
    Arabic آمَنَ (ʔāmana)
    Arabic إِيمَان (ʔīmān)bor.
    Ottoman Turkish ایمان
    Turkish iman

    Inherited from Ottoman Turkish ایمان, borrowed from Arabic إِيمَان (ʔīmān), from آمَنَ (ʔāmana).

    Noun

    iman (definite accusative imanı, plural imanlar)

    1. faith

    Derived terms

    • iman tahtası
    • imanca
    • imanken
    • imanla
    • imanlı
    • imansa
    • imansız

    References

    • Nişanyan, Sevan (2002–), “iman”, in Nişanyan Sözlük
    • Redhouse, James W. (1890), “ایمان”, in A Turkish and English Lexicon‎[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 307
    • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.