ilignus

Latin

Etymology

From īlex, īlic- +‎ -nus. Compare larignus and salignus.

Pronunciation

Adjective

īlignus (feminine īligna, neuter īlignum); first/second-declension adjective

  1. oaken, of holm oak
    • c. 37 BCE – 30 BCE, Virgil, Georgics 3.327–330:
      Inde, ubi quarta sitim caeli collegerit hora,
      Et cantu quaerulae rumpent arbusta cicadae,
      Ad puteos aut alta greges ad stagna jubebo
      currentem ilignis potare canalibus undam;
      []
      • Translation by James B. Greenough, 1900
        When heaven's fourth hour draws on the thickening drought,
        And shrill cicalas pierce the brake with song,
        Then at the well-springs bid them, or deep pools,
        From troughs of holm-oak quaff the running wave:
        []

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īlignus īligna īlignum īlignī īlignae īligna
genitive īlignī īlignae īlignī īlignōrum īlignārum īlignōrum
dative īlignō īlignae īlignō īlignīs
accusative īlignum īlignam īlignum īlignōs īlignās īligna
ablative īlignō īlignā īlignō īlignīs
vocative īligne īligna īlignum īlignī īlignae īligna

References

  • ilignus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ilignus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers