Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hwītaz, whence also Old English hwīt, Old Saxon hwīt, and Old High German wīz. Ultimately from Proto-Indo-European *ḱweytos.
Pronunciation
Adjective
hvítr (comparative hvítari, superlative hvítastr)
- white
- (figurative) cowardly
Declension
Strong declension of superlative of hvítr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
hvítastr
|
hvítust
|
hvítast
|
| accusative
|
hvítastan
|
hvítasta
|
hvítast
|
| dative
|
hvítustum
|
hvítastri
|
hvítustu
|
| genitive
|
hvítasts
|
hvítastrar
|
hvítasts
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
hvítastir
|
hvítastar
|
hvítust
|
| accusative
|
hvítasta
|
hvítastar
|
hvítust
|
| dative
|
hvítustum
|
hvítustum
|
hvítustum
|
| genitive
|
hvítastra
|
hvítastra
|
hvítastra
|
Weak declension of superlative of hvítr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
hvítasti
|
hvítasta
|
hvítasta
|
| accusative
|
hvítasta
|
hvítustu
|
hvítasta
|
| dative
|
hvítasta
|
hvítustu
|
hvítasta
|
| genitive
|
hvítasta
|
hvítustu
|
hvítasta
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
hvítustu
|
hvítustu
|
hvítustu
|
| accusative
|
hvítustu
|
hvítustu
|
hvítustu
|
| dative
|
hvítustum
|
hvítustum
|
hvítustum
|
| genitive
|
hvítustu
|
hvítustu
|
hvítustu
|
Derived terms
- alhvítr
- bleikhvítr
- blikhvítr
- bláhvítr
- bráhvítr
- brúnhvítr
- drifhvítr
- fannhvítr
- hvít-hárr (“white-haired”)
- hvít-hærðr (“white-haired”)
- hvítabjǫrn (“white bear”)
- hvítadagahelgr
- hvítadagar
- hvítadagavika
- Hvítakristr (“White Christ”)
- hvítarmr
- hvítasunna
- hvítasunnudagr
- hvítaváðir
- hvítbeinn
- hvítfjaðraðr
- hvíthaddaðr
- hvíthárr
- hvíti
- hvítingr
- hvítklæddr
- hvítleikr
- hvítrǫndóttr
- hvítskeggjaðr
- hvítskinn
- hvítváðungr
- línhvítr
- mjallhvítr
- silfrhvítr
- skegghvítr
- skinnhvítr
- snjóhvítr
- snæhvítr
- svanhvítr
- sólhvítr
- ullhvítr
Descendants
See also