hiwlic
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈxiːw.liːt͡ʃ/, [ˈhiːw.liːt͡ʃ]
Etymology 1
From *hīw + -līċ. The first element also occurs in hīwian (“to marry”) and hīwcund (“domestic”). Cognate with Old High German hīwlīh (“conjugal”).
Adjective
hīwlīċ
- matronly; relating to a married woman.
Declension
Declension of hīewlīċ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hīewlīċ | hīewlīċ, hīewlīċu, hīewlīċo | hīewlīċ |
| Accusative | hīewlīcne | hīewlīċe | hīewlīċ |
| Genitive | hīewlīċes | hīewlīcre | hīewlīċes |
| Dative | hīewlīċum | hīewlīcre | hīewlīċum |
| Instrumental | hīewlīċe | hīewlīcre | hīewlīċe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hīewlīċe | hīewlīċa, hīewlīċe | hīewlīċ, hīewlīċu, hīewlīċo |
| Accusative | hīewlīċe | hīewlīċa, hīewlīċe | hīewlīċ, hīewlīċu, hīewlīċo |
| Genitive | hīewlīcra | hīewlīcra | hīewlīcra |
| Dative | hīewlīċum | hīewlīċum | hīewlīċum |
| Instrumental | hīewlīċum | hīewlīċum | hīewlīċum |
Declension of hīewlīċ — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hīewlīċa | hīewlīċe | hīewlīċe |
| Accusative | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċe |
| Genitive | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċan |
| Dative | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċan |
| Instrumental | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċan |
| Accusative | hīewlīċan | hīewlīċan | hīewlīċan |
| Genitive | hīewlīcra, hīewlīċena | hīewlīcra, hīewlīċena | hīewlīcra, hīewlīċena |
| Dative | hīewlīċum | hīewlīċum | hīewlīċum |
| Instrumental | hīewlīċum | hīewlīċum | hīewlīċum |
Etymology 2
Adjective
hiwlīċ
- alternative form of hīewlīċ
References
- Joseph Bosworth; T. Northcote Toller (1898), “híw-lic”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.