herinaceus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [heː.riːˈnaː.ke.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.riˈnaː.t͡ʃe.us]
Noun
hērīnāceus m (genitive hērīnāceī); second declension
- Alternative form of ērīnāceus
- 23 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis historia 30.21:
- Herinacei carnem jucundam esse aiunt, si capite percusso uno ictu interficiatur, prius quam in se urinam reddat.
- (please add an English translation of this quotation)
- Herinacei carnem jucundam esse aiunt, si capite percusso uno ictu interficiatur, prius quam in se urinam reddat.
- c. 485 CE – c. 585 CE, Cassiodorus, In psalmos 103.18:
- Herinacius vero est quem vocamus hericium, animal omnino timidum, natura providente semper armatum; cuius cutem in vicem setarum sudes acutissimae densissimaeque communiunt: cui tamen non sufficit nativa munitio, sed ne aliqua fraude possit intercipi, refugium habet semper in saxis.
- (please add an English translation of this quotation)
- Herinacius vero est quem vocamus hericium, animal omnino timidum, natura providente semper armatum; cuius cutem in vicem setarum sudes acutissimae densissimaeque communiunt: cui tamen non sufficit nativa munitio, sed ne aliqua fraude possit intercipi, refugium habet semper in saxis.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | hērīnāceus | hērīnāceī |
| genitive | hērīnāceī | hērīnāceōrum |
| dative | hērīnāceō | hērīnāceīs |
| accusative | hērīnāceum | hērīnāceōs |
| ablative | hērīnāceō | hērīnāceīs |
| vocative | hērīnācee | hērīnāceī |
References
- “herinaceus” in the Thesaurus Linguae Latinae (TLL Open Access), Berlin (formerly Leipzig): De Gruyter (formerly Teubner), 1900–present