gorgoiro
Galician
Etymology
14th century. From Vulgar Latin *gurgurium (“windpipe”), from Latin gurges.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ɡoɾˈɣojɾo̝/
Noun
gorgoiro m (plural gorgoiros)
- trachea, windpipe
- 1370, R. Lorenzo, editor, Crónica troiana. Introducción e texto, A Coruña: Fundación Barrié, page 506:
- Et tendeu o arco o mays fortement que podo, et seytouo moy bẽ, et tiroulle do arco, et deulle perla garganta, et pasoulle a loriga, et talloulle os gorgoyros, et dou cõ el do caualo morto en terra, en meo da batalla
- He extended the bow as strongly as he could, and he aimed very ably and shoot; and he hit near his throat, and the shot pierced his mail and cut his windpipe and knocked him down from his horse, dead, in the middle of the battle
References
- Seoane, Ernesto Xosé González; Granja, María Álvarez de la; Agrelo, Ana Isabel Boullón (2006–2022), “gorgoyro”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval [Dictionary of dictionaries of Medieval Galician] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Barreiro, Xavier Varela; Guinovart, Xavier Gómez (2006–2018), “gorgoyro”, in Corpus Xelmírez: corpus lingüístico da Galicia medieval [Corpus Xelmírez: linguistic corpus of Medieval Galicia] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “gorgoiro”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- ^ Joan Coromines; José A[ntonio] Pascual (1983–1991), “gargajo”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary][1] (in Spanish), Madrid: Gredos