gereedhouden

Dutch

Etymology

From gereed +‎ houden

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣəˈreːtˌɦɑu̯də(n)/
  • Hyphenation: ge‧reed‧hou‧den

Verb

gereedhouden

  1. (reflexive, transitive) to have/get/keep/be ready

Conjugation

Conjugation of gereedhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive gereedhouden
past singular hield gereed
past participle gereedgehouden
infinitive gereedhouden
gerund gereedhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou gereed, houd gereed hield gereed gereedhou, gereedhoud gereedhield
2nd person sing. (jij) houdt gereed, hou gereed2, houd gereed2 hield gereed gereedhoudt gereedhield
2nd person sing. (u) houdt gereed hield gereed gereedhoudt gereedhield
2nd person sing. (gij) houdt gereed hieldt gereed gereedhoudt gereedhieldt
3rd person singular houdt gereed hield gereed gereedhoudt gereedhield
plural houden gereed hielden gereed gereedhouden gereedhielden
subjunctive sing.1 houde gereed hielde gereed gereedhoude gereedhielde
subjunctive plur.1 houden gereed hielden gereed gereedhouden gereedhielden
imperative sing. hou gereed, houd gereed
imperative plur.1 houdt gereed
participles gereedhoudend gereedgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.