fyrster

Norwegian Bokmål

Noun

fyrster m

  1. indefinite plural of fyrste

Old Swedish

Etymology

From Old Norse fyrstr, from Proto-Germanic *furistaz.

Adjective

fyrster

  1. first

Declension

Declension of fyrster (strong)
singular masculine feminine neuter
nominative fyrster fyrst fyrst
accusative fyrstan fyrsta fyrst
dative fyrstum
fyrstom 		fyrstri
fyrstre 		fyrstu
fyrsto
genitive fyrsts fyrstrar fyrsts
plural masculine feminine neuter
nominative fyrstir
fyrster 		fyrstar fyrst
accusative fyrsta fyrstar fyrst
dative fyrstum
fyrstom 		fyrstum
fyrstom 		fyrstum
fyrstom
genitive fyrstra
fyrsta 		fyrstra
fyrsta 		fyrstra
fyrsta
Declension of fyrster (weak)
singular masculine feminine neuter
nominative fyrsti
fyrste 		fyrsta fyrsta
accusative fyrsta fyrstu
fyrsto 		fyrsta
dative fyrsta fyrstu
fyrsto 		fyrsta
genitive fyrsta fyrstu
fyrsto 		fyrsta
plural masculine feminine neuter
nominative fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto
accusative fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto
dative fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto
genitive fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto 		fyrstu
fyrsto

Descendants

  • Swedish: första, först
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.