fingrbrjótr
Old Norse
Etymology
fingr (“finger”) + brjótr (“breaker”)
Noun
fingrbrjótr m (genitive fingrbrjóts, plural fingrbrjótar)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | fingrbrjótr | fingrbrjótrinn | fingrbrjótar | fingrbrjótarnir |
| accusative | fingrbrjót | fingrbrjótinn | fingrbrjóta | fingrbrjótana |
| dative | fingrbrjóti | fingrbrjótinum | fingrbrjótum | fingrbrjótunum |
| genitive | fingrbrjóts | fingrbrjótsins | fingrbrjóta | fingrbrjótanna |