discruciaturus
Latin
Etymology
Future active participle of discruciō.
Participle
discruciātūrus (feminine discruciātūra, neuter discruciātūrum); first/second-declension participle
- about to torture
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | discruciātūrus | discruciātūra | discruciātūrum | discruciātūrī | discruciātūrae | discruciātūra | |
| genitive | discruciātūrī | discruciātūrae | discruciātūrī | discruciātūrōrum | discruciātūrārum | discruciātūrōrum | |
| dative | discruciātūrō | discruciātūrae | discruciātūrō | discruciātūrīs | |||
| accusative | discruciātūrum | discruciātūram | discruciātūrum | discruciātūrōs | discruciātūrās | discruciātūra | |
| ablative | discruciātūrō | discruciātūrā | discruciātūrō | discruciātūrīs | |||
| vocative | discruciātūre | discruciātūra | discruciātūrum | discruciātūrī | discruciātūrae | discruciātūra | |