diş otu
Turkish
Etymology
By surface analysis, diş (“tooth”) + ot (“grass”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdiʃ o.tu/
Noun
diş otu (definite accusative diş otunu, plural diş otları)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diş otu | diş otları |
| definite accusative | diş otunu | diş otlarını |
| dative | diş otuna | diş otlarına |
| locative | diş otunda | diş otlarında |
| ablative | diş otundan | diş otlarından |
| genitive | diş otunun | diş otlarının |
Derived terms
- diş otugiller
Further reading
- “diş otu”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “diş otu”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007), “diş otu”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1243