consonante

Asturian

Noun

consonante f (plural consonantes)

  1. consonant

Derived terms

  • consonánticu

Corsican

Pronunciation

  • IPA(key): /konsoˈnante/

Noun

consonante f (plural consonanti)

  1. alternative form of cunsunante

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /kon.soˈnan.te/
  • Rhymes: -ante
  • Hyphenation: con‧so‧nàn‧te

Etymology 1

From Latin cōnsonantem (resounding”; “agreeing). By surface analysis, con- (with”, “together) +‎ s(u)on(o) (sound) +‎ -ante (-ant, adjectival suffix).

Adjective

consonante m or f (plural consonanti)

  1. consonant, accordant

Etymology 2

Borrowed from Latin cōnsonantem (consonant).

Noun

consonante f (plural consonanti)

  1. consonant
Derived terms

See also

Anagrams

Latin

Noun

cōnsonante

  1. ablative singular of cōnsonāns

Portuguese

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /kõ.soˈnɐ̃.t͡ʃi/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /kõ.soˈnɐ̃.te/
  • (Portugal) IPA(key): /kõ.suˈnɐ̃.tɨ/

Adjective

consonante m or f (plural consonantes)

  1. consonant

Noun

consonante f (plural consonantes)

  1. consonant

Derived terms

Further reading

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /konsoˈnante/ [kõn.soˈnãn̪.t̪e]
  • Rhymes: -ante
  • Syllabification: con‧so‧nan‧te

Adjective

consonante m or f (masculine and feminine plural consonantes)

  1. consonant
    Synonym: cónsono

Noun

consonante f (plural consonantes)

  1. consonant

Derived terms

Further reading