condonaturus

Latin

Etymology

Future active participle of condōnō.

Participle

condōnātūrus (feminine condōnātūra, neuter condōnātūrum); first/second-declension participle

  1. about to forgive, pardon, absolve
  2. about to give (up or away), make a present of (as a gift or sacrifice), deliver, surrender, abandon

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative condōnātūrus condōnātūra condōnātūrum condōnātūrī condōnātūrae condōnātūra
genitive condōnātūrī condōnātūrae condōnātūrī condōnātūrōrum condōnātūrārum condōnātūrōrum
dative condōnātūrō condōnātūrae condōnātūrō condōnātūrīs
accusative condōnātūrum condōnātūram condōnātūrum condōnātūrōs condōnātūrās condōnātūra
ablative condōnātūrō condōnātūrā condōnātūrō condōnātūrīs
vocative condōnātūre condōnātūra condōnātūrum condōnātūrī condōnātūrae condōnātūra

References