bieracz

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *beračь. By surface analysis, brać +‎ -acz. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈbjɛ.rat͡ʂ/
  • Rhymes: -ɛrat͡ʂ
  • Syllabification: bie‧racz

Noun

bieracz m pers (female equivalent bieraczka)

  1. (obsolete) synonym of poborca

Conjugation

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “bieracz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading