armatus

Latin

Etymology 1

  • Perfect passive participle of armō.

    Pronunciation

    Participle

    armātus (feminine armāta, neuter armātum, superlative armātissimus); first/second-declension participle

    1. armed
    2. equipped
    3. fortified
    4. armoured
    Declension

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative armātus armāta armātum armātī armātae armāta
    genitive armātī armātae armātī armātōrum armātārum armātōrum
    dative armātō armātae armātō armātīs
    accusative armātum armātam armātum armātōs armātās armāta
    ablative armātō armātā armātō armātīs
    vocative armāte armāta armātum armātī armātae armāta
    Descendants

    Etymology 2

    From armō +‎ -tus.

    Noun

    armātus m (genitive armātūs); fourth declension

    1. armour
    Declension

    Fourth-declension noun.

    singular plural
    nominative armātus armātūs
    genitive armātūs armātuum
    dative armātuī armātibus
    accusative armātum armātūs
    ablative armātū armātibus
    vocative armātus armātūs

    References

    • armatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    • armatus”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
    • "armatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
    • armatus”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.