absolutywny

Polish

Etymology

From absolutyw +‎ -ny. First attested in 1918.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ap.sɔ.luˈtɘv.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘvnɘ
  • Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw‧ny

Adjective

absolutywny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, grammar) absolutive (of or pertaining to the grammatical case prototypically used to indicate the sole argument of an intransitive verb, and the more patientive argument of a transitive verb)

Declension

Declension of absolutywny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative/vocative absolutywny absolutywna absolutywne absolutywni absolutywne
genitive absolutywnego absolutywnej absolutywnego absolutywnych
dative absolutywnemu absolutywnej absolutywnemu absolutywnym
accusative absolutywnego absolutywny absolutywną absolutywne absolutywnych absolutywne
instrumental absolutywnym absolutywną absolutywnym absolutywnymi
locative absolutywnym absolutywnej absolutywnym absolutywnych
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie‎[1] (in Polish), volume 8, 1918, page v

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.