Reconstruction:Proto-Iranian/húHar
Proto-Iranian
Etymology
From Proto-Indo-Iranian *súHar, from Proto-Indo-European *sóh₂wl̥.
Noun
*húHar n[1]
- the sun
Inflection
| neuter consonant stem | |||
|---|---|---|---|
| singular | dual | plural | |
| nominative | *húHar | *húHniH | *húHār |
| vocative | *húHar | *húHniH | *húHār |
| accusative | *húHar | *húHniH | *húHār |
| instrumental | *huHánaH | *huHábʰyā(m) | *huHábʰiš |
| ablative | *huHánh | *huHábʰyā(m) | *huHábʰyaH |
| dative | *huHánay | *huHábʰyā(m) | *huHábʰyaH |
| genitive | *huHánh | *huHánHāh | *huHánaHam |
| locative | *huHán(i) | *huHánHaw | *huHáhu |
Derived terms
- *huHarnā́h
- *huHarxšaytah
Descendants
References
- ^ Rastorgujeva, V. S.; Edelʹman, D. I. (2000–), “*h(u)u̯ar- / *h(u)u̯an- : hūr- / hūn- > *xvar- / xvan- : hūr- / hūn- (?)”, in Etimologičeskij slovarʹ iranskix jazykov [Etymological Dictionary of Iranian Languages] (in Russian), Moscow: Vostochnaya Literatura, pages 438-44
- ^ Tavernier, Jan (2007), Iranica in the Achaemenid Period (ca. 550–330 B.C.): Lexicon of Old Iranian Proper Names and Loanwords, Attested in Non-Iranian Texts, Peeters Publishers, →ISBN, page 556