𐰃𐰤𐰏𐰚
Old Turkic
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *ingek (“cow”).
Noun
𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk /ingek/)
Declension
| Note: Not all forms are attested. | |
|---|---|
| nominative | 𐰃𐰤𐰏𐰚 (in²gk) |
| dative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰚𐰀 (in²gkka) |
| accusative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰏 (in²gkig) |
| locative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰀 (in²gkd²a) |
| ablative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰓𐰃𐰤 (in²gkd²in²) |
| instrumental | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰃𐰤 (in²gkin²) |
| equative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰲𐰀 (in²gkča) |
| directive | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰏𐰼𐰇 (in²gkgr²ü) |
| similative | 𐰃𐰤𐰏𐰚𐰠𐰘𐰇 (in²gkl²y²ü) |
References
- Tekin, Talât (1968), “in(i)gäk”, in A Grammar of Orkhon Turkic (Uralic and Altaic Series; 69), Bloomington: Indiana University, →ISBN, page 336
- Clauson, Gerard (1972), “ingek”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 184