ἰσοθεόω

Ancient Greek

Etymology

From ἰσόθεος (isótheos, “equal to gods”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.so.tʰe.ó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.so.tʰeˈo.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.so.θeˈo.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.so.θeˈo.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.so.θeˈo.o/

Verb

ἰ̆σοθεόω • (ĭsotheóō)

(hapax legomenon) to make equal with the gods

Conjugation

Present: ἰ̆σοθεῶ, ἰ̆σοθεοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̆σοθεῶ	ἰ̆σοθεοῖς	ἰ̆σοθεοῖ	ἰ̆σοθεοῦτον	ἰ̆σοθεοῦτον	ἰ̆σοθεοῦμεν	ἰ̆σοθεοῦτε	ἰ̆σοθεοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἰ̆σοθεῶ	ἰ̆σοθεοῖς	ἰ̆σοθεοῖ	ἰ̆σοθεῶτον	ἰ̆σοθεῶτον	ἰ̆σοθεῶμεν	ἰ̆σοθεῶτε	ἰ̆σοθεῶσῐ(ν)
	optative	ἰ̆σοθεοίην / ἰ̆σοθεοῖμῐ	ἰ̆σοθεοίης / ἰ̆σοθεοῖς	ἰ̆σοθεοίη / ἰ̆σοθεοῖ	ἰ̆σοθεοῖτον / ἰ̆σοθεοίητον	ἰ̆σοθεοίτην / ἰ̆σοθεοιήτην	ἰ̆σοθεοῖμεν / ἰ̆σοθεοίημεν	ἰ̆σοθεοῖτε / ἰ̆σοθεοίητε	ἰ̆σοθεοῖεν / ἰ̆σοθεοίησᾰν
	imperative		ἰ̆σοθέου	ἰ̆σοθεούτω	ἰ̆σοθεοῦτον	ἰ̆σοθεούτων		ἰ̆σοθεοῦτε	ἰ̆σοθεούντων
middle/ passive	indicative	ἰ̆σοθεοῦμαι	ἰ̆σοθεοῖ	ἰ̆σοθεοῦται	ἰ̆σοθεοῦσθον	ἰ̆σοθεοῦσθον	ἰ̆σοθεούμεθᾰ	ἰ̆σοθεοῦσθε	ἰ̆σοθεοῦνται
	subjunctive	ἰ̆σοθεῶμαι	ἰ̆σοθεοῖ	ἰ̆σοθεῶται	ἰ̆σοθεῶσθον	ἰ̆σοθεῶσθον	ἰ̆σοθεώμεθᾰ	ἰ̆σοθεῶσθε	ἰ̆σοθεῶνται
	optative	ἰ̆σοθεοίμην	ἰ̆σοθεοῖο	ἰ̆σοθεοῖτο	ἰ̆σοθεοῖσθον	ἰ̆σοθεοίσθην	ἰ̆σοθεοίμεθᾰ	ἰ̆σοθεοῖσθε	ἰ̆σοθεοῖντο
	imperative		ἰ̆σοθεοῦ	ἰ̆σοθεούσθω	ἰ̆σοθεοῦσθον	ἰ̆σοθεούσθων		ἰ̆σοθεοῦσθε	ἰ̆σοθεούσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰ̆σοθεοῦν				ἰ̆σοθεοῦσθαι
participle	m	ἰ̆σοθεῶν				ἰ̆σοθεούμενος
	f	ἰ̆σοθεοῦσᾰ				ἰ̆σοθεουμένη
	n	ἰ̆σοθεοῦν				ἰ̆σοθεούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἰ̄σοθέουν, ἰ̄σοθεούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̄σοθέουν	ἰ̄σοθέους	ἰ̄σοθέου	ἰ̄σοθεοῦτον	ἰ̄σοθεούτην	ἰ̄σοθεοῦμεν	ἰ̄σοθεοῦτε	ἰ̄σοθέουν
middle/ passive	indicative	ἰ̄σοθεούμην	ἰ̄σοθεοῦ	ἰ̄σοθεοῦτο	ἰ̄σοθεοῦσθον	ἰ̄σοθεούσθην	ἰ̄σοθεούμεθᾰ	ἰ̄σοθεοῦσθε	ἰ̄σοθεοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἰ̆σοθεώσω, ἰ̆σοθεώσομαι, ἰ̆σοθεωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̆σοθεώσω	ἰ̆σοθεώσεις	ἰ̆σοθεώσει	ἰ̆σοθεώσετον	ἰ̆σοθεώσετον	ἰ̆σοθεώσομεν	ἰ̆σοθεώσετε	ἰ̆σοθεώσουσῐ(ν)
active	optative	ἰ̆σοθεώσοιμῐ	ἰ̆σοθεώσοις	ἰ̆σοθεώσοι	ἰ̆σοθεώσοιτον	ἰ̆σοθεωσοίτην	ἰ̆σοθεώσοιμεν	ἰ̆σοθεώσοιτε	ἰ̆σοθεώσοιεν
middle	indicative	ἰ̆σοθεώσομαι	ἰ̆σοθεώσῃ / ἰ̆σοθεώσει	ἰ̆σοθεώσεται	ἰ̆σοθεώσεσθον	ἰ̆σοθεώσεσθον	ἰ̆σοθεωσόμεθᾰ	ἰ̆σοθεώσεσθε	ἰ̆σοθεώσονται
middle	optative	ἰ̆σοθεωσοίμην	ἰ̆σοθεώσοιο	ἰ̆σοθεώσοιτο	ἰ̆σοθεώσοισθον	ἰ̆σοθεωσοίσθην	ἰ̆σοθεωσοίμεθᾰ	ἰ̆σοθεώσοισθε	ἰ̆σοθεώσοιντο
passive	indicative	ἰ̆σοθεωθήσομαι	ἰ̆σοθεωθήσῃ	ἰ̆σοθεωθήσεται	ἰ̆σοθεωθήσεσθον	ἰ̆σοθεωθήσεσθον	ἰ̆σοθεωθησόμεθᾰ	ἰ̆σοθεωθήσεσθε	ἰ̆σοθεωθήσονται
passive	optative	ἰ̆σοθεωθησοίμην	ἰ̆σοθεωθήσοιο	ἰ̆σοθεωθήσοιτο	ἰ̆σοθεωθήσοισθον	ἰ̆σοθεωθησοίσθην	ἰ̆σοθεωθησοίμεθᾰ	ἰ̆σοθεωθήσοισθε	ἰ̆σοθεωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἰ̆σοθεώσειν			ἰ̆σοθεώσεσθαι		ἰ̆σοθεωθήσεσθαι
participle	m	ἰ̆σοθεώσων			ἰ̆σοθεωσόμενος		ἰ̆σοθεωθησόμενος
	f	ἰ̆σοθεώσουσᾰ			ἰ̆σοθεωσομένη		ἰ̆σοθεωθησομένη
	n	ἰ̆σοθεῶσον			ἰ̆σοθεωσόμενον		ἰ̆σοθεωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἰ̄σοθέωσᾰ, ἰ̄σοθεωσᾰ́μην, ἰ̄σοθεώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̄σοθέωσᾰ	ἰ̄σοθέωσᾰς	ἰ̄σοθέωσε(ν)	ἰ̄σοθεώσᾰτον	ἰ̄σοθεωσᾰ́την	ἰ̄σοθεώσᾰμεν	ἰ̄σοθεώσᾰτε	ἰ̄σοθέωσᾰν
	subjunctive	ἰ̆σοθεώσω	ἰ̆σοθεώσῃς	ἰ̆σοθεώσῃ	ἰ̆σοθεώσητον	ἰ̆σοθεώσητον	ἰ̆σοθεώσωμεν	ἰ̆σοθεώσητε	ἰ̆σοθεώσωσῐ(ν)
	optative	ἰ̆σοθεώσαιμῐ	ἰ̆σοθεώσειᾰς / ἰ̆σοθεώσαις	ἰ̆σοθεώσειε(ν) / ἰ̆σοθεώσαι	ἰ̆σοθεώσαιτον	ἰ̆σοθεωσαίτην	ἰ̆σοθεώσαιμεν	ἰ̆σοθεώσαιτε	ἰ̆σοθεώσειᾰν / ἰ̆σοθεώσαιεν
	imperative		ἰ̆σοθέωσον	ἰ̆σοθεωσᾰ́τω	ἰ̆σοθεώσᾰτον	ἰ̆σοθεωσᾰ́των		ἰ̆σοθεώσᾰτε	ἰ̆σοθεωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἰ̄σοθεωσᾰ́μην	ἰ̄σοθεώσω	ἰ̄σοθεώσᾰτο	ἰ̄σοθεώσᾰσθον	ἰ̄σοθεωσᾰ́σθην	ἰ̄σοθεωσᾰ́μεθᾰ	ἰ̄σοθεώσᾰσθε	ἰ̄σοθεώσᾰντο
	subjunctive	ἰ̆σοθεώσωμαι	ἰ̆σοθεώσῃ	ἰ̆σοθεώσηται	ἰ̆σοθεώσησθον	ἰ̆σοθεώσησθον	ἰ̆σοθεωσώμεθᾰ	ἰ̆σοθεώσησθε	ἰ̆σοθεώσωνται
	optative	ἰ̆σοθεωσαίμην	ἰ̆σοθεώσαιο	ἰ̆σοθεώσαιτο	ἰ̆σοθεώσαισθον	ἰ̆σοθεωσαίσθην	ἰ̆σοθεωσαίμεθᾰ	ἰ̆σοθεώσαισθε	ἰ̆σοθεώσαιντο
	imperative		ἰ̆σοθέωσαι	ἰ̆σοθεωσᾰ́σθω	ἰ̆σοθεώσᾰσθον	ἰ̆σοθεωσᾰ́σθων		ἰ̆σοθεώσᾰσθε	ἰ̆σοθεωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἰ̄σοθεώθην	ἰ̄σοθεώθης	ἰ̄σοθεώθη	ἰ̄σοθεώθητον	ἰ̄σοθεωθήτην	ἰ̄σοθεώθημεν	ἰ̄σοθεώθητε	ἰ̄σοθεώθησᾰν
	subjunctive	ἰ̆σοθεωθῶ	ἰ̆σοθεωθῇς	ἰ̆σοθεωθῇ	ἰ̆σοθεωθῆτον	ἰ̆σοθεωθῆτον	ἰ̆σοθεωθῶμεν	ἰ̆σοθεωθῆτε	ἰ̆σοθεωθῶσῐ(ν)
	optative	ἰ̆σοθεωθείην	ἰ̆σοθεωθείης	ἰ̆σοθεωθείη	ἰ̆σοθεωθεῖτον / ἰ̆σοθεωθείητον	ἰ̆σοθεωθείτην / ἰ̆σοθεωθειήτην	ἰ̆σοθεωθεῖμεν / ἰ̆σοθεωθείημεν	ἰ̆σοθεωθεῖτε / ἰ̆σοθεωθείητε	ἰ̆σοθεωθεῖεν / ἰ̆σοθεωθείησᾰν
	imperative		ἰ̆σοθεώθητῐ	ἰ̆σοθεωθήτω	ἰ̆σοθεώθητον	ἰ̆σοθεωθήτων		ἰ̆σοθεώθητε	ἰ̆σοθεωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἰ̆σοθεῶσαι			ἰ̆σοθεώσᾰσθαι		ἰ̆σοθεωθῆναι
participle	m	ἰ̆σοθεώσᾱς			ἰ̆σοθεωσᾰ́μενος		ἰ̆σοθεωθείς
	f	ἰ̆σοθεώσᾱσᾰ			ἰ̆σοθεωσᾰμένη		ἰ̆σοθεωθεῖσᾰ
	n	ἰ̆σοθεῶσᾰν			ἰ̆σοθεωσᾰ́μενον		ἰ̆σοθεωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἰ̄σοθέωκᾰ, ἰ̄σοθέωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̄σοθέωκᾰ	ἰ̄σοθέωκᾰς	ἰ̄σοθέωκε(ν)	ἰ̄σοθεώκᾰτον	ἰ̄σοθεώκᾰτον	ἰ̄σοθεώκᾰμεν	ἰ̄σοθεώκᾰτε	ἰ̄σοθεώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἰ̄σοθεώκω	ἰ̄σοθεώκῃς	ἰ̄σοθεώκῃ	ἰ̄σοθεώκητον	ἰ̄σοθεώκητον	ἰ̄σοθεώκωμεν	ἰ̄σοθεώκητε	ἰ̄σοθεώκωσῐ(ν)
	optative	ἰ̄σοθεώκοιμῐ / ἰ̄σοθεωκοίην	ἰ̄σοθεώκοις / ἰ̄σοθεωκοίης	ἰ̄σοθεώκοι / ἰ̄σοθεωκοίη	ἰ̄σοθεώκοιτον	ἰ̄σοθεωκοίτην	ἰ̄σοθεώκοιμεν	ἰ̄σοθεώκοιτε	ἰ̄σοθεώκοιεν
	imperative		ἰ̄σοθέωκε	ἰ̄σοθεωκέτω	ἰ̄σοθεώκετον	ἰ̄σοθεωκέτων		ἰ̄σοθεώκετε	ἰ̄σοθεωκόντων
middle/ passive	indicative	ἰ̄σοθέωμαι	ἰ̄σοθέωσαι	ἰ̄σοθέωται	ἰ̄σοθέωσθον	ἰ̄σοθέωσθον	ἰ̄σοθεώμεθᾰ	ἰ̄σοθέωσθε	ἰ̄σοθέωνται
	subjunctive	ἰ̄σοθεωμένος ὦ	ἰ̄σοθεωμένος ᾖς	ἰ̄σοθεωμένος ᾖ	ἰ̄σοθεωμένω ἦτον	ἰ̄σοθεωμένω ἦτον	ἰ̄σοθεωμένοι ὦμεν	ἰ̄σοθεωμένοι ἦτε	ἰ̄σοθεωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἰ̄σοθεωμένος εἴην	ἰ̄σοθεωμένος εἴης	ἰ̄σοθεωμένος εἴη	ἰ̄σοθεωμένω εἴητον / εἶτον	ἰ̄σοθεωμένω εἰήτην / εἴτην	ἰ̄σοθεωμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἰ̄σοθεωμένοι εἴητε / εἶτε	ἰ̄σοθεωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἰ̄σοθέωσο	ἰ̄σοθεώσθω	ἰ̄σοθέωσθον	ἰ̄σοθεώσθων		ἰ̄σοθέωσθε	ἰ̄σοθεώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἰ̄σοθεωκέναι				ἰ̄σοθεῶσθαι
participle	m	ἰ̄σοθεωκώς				ἰ̄σοθεωμένος
	f	ἰ̄σοθεωκυῖᾰ				ἰ̄σοθεωμένη
	n	ἰ̄σοθεωκός				ἰ̄σοθεωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἰ̄σοθεώκειν / ἰ̄σοθεώκη, ἰ̄σοθεώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἰ̄σοθεώκειν / ἰ̄σοθεώκη	ἰ̄σοθεώκεις / ἰ̄σοθεώκης	ἰ̄σοθεώκει(ν)	ἰ̄σοθεώκετον	ἰ̄σοθεωκέτην	ἰ̄σοθεώκεμεν	ἰ̄σοθεώκετε	ἰ̄σοθεώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἰ̄σοθεώμην	ἰ̄σοθέωσο	ἰ̄σοθέωτο	ἰ̄σοθέωσθον	ἰ̄σοθεώσθην	ἰ̄σοθεώμεθᾰ	ἰ̄σοθέωσθε	ἰ̄σοθέωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἰσοθεόω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press