ἰδών

See also: -ιδῶν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.dɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈdon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðon/

Participle

ἰδών • (idṓn) m (feminine ἰδοῦσᾰ, neuter ἰδόν); first/third declension

aorist active participle of ὁράω (horáō) and εἶδον (eîdon)

Declension

First and third declension of ῐ̓δών; ῐ̓δοῦσᾰ; ῐ̓δόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ῐ̓δών ĭdṓn	ῐ̓δοῦσᾰ ĭdoûsă	ῐ̓δόν ĭdón	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δούσᾱ ĭdoúsā	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δόντες ĭdóntes	ῐ̓δοῦσαι ĭdoûsai	ῐ̓δόντᾰ ĭdóntă
Genitive	ῐ̓δόντος ĭdóntos	ῐ̓δούσης ĭdoúsēs	ῐ̓δόντος ĭdóntos	ῐ̓δόντοιν ĭdóntoin	ῐ̓δούσαιν ĭdoúsain	ῐ̓δόντοιν ĭdóntoin	ῐ̓δόντων ĭdóntōn	ῐ̓δουσῶν ĭdousôn	ῐ̓δόντων ĭdóntōn
Dative	ῐ̓δόντῐ ĭdóntĭ	ῐ̓δούσῃ ĭdoúsēi	ῐ̓δόντῐ ĭdóntĭ	ῐ̓δόντοιν ĭdóntoin	ῐ̓δούσαιν ĭdoúsain	ῐ̓δόντοιν ĭdóntoin	ῐ̓δοῦσῐ / ῐ̓δοῦσῐν ĭdoûsĭ(n)	ῐ̓δούσαις ĭdoúsais	ῐ̓δοῦσῐ / ῐ̓δοῦσῐν ĭdoûsĭ(n)
Accusative	ῐ̓δόντᾰ ĭdóntă	ῐ̓δοῦσᾰν ĭdoûsăn	ῐ̓δόν ĭdón	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δούσᾱ ĭdoúsā	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δόντᾰς ĭdóntăs	ῐ̓δούσᾱς ĭdoúsās	ῐ̓δόντᾰ ĭdóntă
Vocative	ῐ̓δών ĭdṓn	ῐ̓δοῦσᾰ ĭdoûsă	ῐ̓δόν ĭdón	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δούσᾱ ĭdoúsā	ῐ̓δόντε ĭdónte	ῐ̓δόντες ĭdóntes	ῐ̓δοῦσαι ĭdoûsai	ῐ̓δόντᾰ ĭdóntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ῐ̓δόντως ĭdóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.