ἐπιλυτέος

Ancient Greek

Etymology

From ἐπῐλῡ́ω (epĭlū́ō, “set free”) +‎ -τέος (-téos, suffix forming verbal adjectives of necessity).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.ly.té.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.lyˈte.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.lyˈte.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.lyˈte.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.liˈte.os/

Adjective

ἐπῐλῠτέος • (epĭlŭtéos) m (feminine ἐπῐλῠτέᾱ, neuter ἐπῐλῠτέον); first/second declension

that must be set free

Declension

First and second declension of ἐπῐλῠτέος; ἐπῐλῠτέᾱ; ἐπῐλῠτέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐπῐλῠτέος epĭlŭtéos	ἐπῐλῠτέᾱ epĭlŭtéā	ἐπῐλῠτέον epĭlŭtéon	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέᾱ epĭlŭtéā	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέοι epĭlŭtéoi	ἐπῐλῠτέαι epĭlŭtéai	ἐπῐλῠτέᾰ epĭlŭtéă
Genitive	ἐπῐλῠτέου epĭlŭtéou	ἐπῐλῠτέᾱς epĭlŭtéās	ἐπῐλῠτέου epĭlŭtéou	ἐπῐλῠτέοιν epĭlŭtéoin	ἐπῐλῠτέαιν epĭlŭtéain	ἐπῐλῠτέοιν epĭlŭtéoin	ἐπῐλῠτέων epĭlŭtéōn	ἐπῐλῠτέων epĭlŭtéōn	ἐπῐλῠτέων epĭlŭtéōn
Dative	ἐπῐλῠτέῳ epĭlŭtéōi	ἐπῐλῠτέᾳ epĭlŭtéāi	ἐπῐλῠτέῳ epĭlŭtéōi	ἐπῐλῠτέοιν epĭlŭtéoin	ἐπῐλῠτέαιν epĭlŭtéain	ἐπῐλῠτέοιν epĭlŭtéoin	ἐπῐλῠτέοις epĭlŭtéois	ἐπῐλῠτέαις epĭlŭtéais	ἐπῐλῠτέοις epĭlŭtéois
Accusative	ἐπῐλῠτέον epĭlŭtéon	ἐπῐλῠτέᾱν epĭlŭtéān	ἐπῐλῠτέον epĭlŭtéon	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέᾱ epĭlŭtéā	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέους epĭlŭtéous	ἐπῐλῠτέᾱς epĭlŭtéās	ἐπῐλῠτέᾰ epĭlŭtéă
Vocative	ἐπῐλῠτέε epĭlŭtée	ἐπῐλῠτέᾱ epĭlŭtéā	ἐπῐλῠτέον epĭlŭtéon	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέᾱ epĭlŭtéā	ἐπῐλῠτέω epĭlŭtéō	ἐπῐλῠτέοι epĭlŭtéoi	ἐπῐλῠτέαι epĭlŭtéai	ἐπῐλῠτέᾰ epĭlŭtéă
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading