ἁβροδίαιτος

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̔βρός (hăbrós, “delicate”) +‎ δῐ́αιτᾰ (dĭ́aită, “way of life”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.bro.dí.ai̯.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)a.broˈdi.ɛ.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.βroˈði.ɛ.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.vroˈði.e.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.vroˈði.e.tos/

Adjective

ᾰ̔βροδῐ́αιτος • (hăbrodĭ́aitos) m or f (neuter ᾰ̔βροδῐ́αιτον); second declension

Declension

Second declension of ᾰ̔βροδῐ́αιτος; ᾰ̔βροδῐ́αιτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̔βροδῐ́αιτος hăbrodĭ́aitos	ᾰ̔βροδῐ́αιτον hăbrodĭ́aiton	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐ́αιτοι hăbrodĭ́aitoi	ᾰ̔βροδῐ́αιτᾰ hăbrodĭ́aită
Genitive	ᾰ̔βροδῐαίτου hăbrodĭaítou	ᾰ̔βροδῐαίτου hăbrodĭaítou	ᾰ̔βροδῐαίτοιν hăbrodĭaítoin	ᾰ̔βροδῐαίτοιν hăbrodĭaítoin	ᾰ̔βροδῐαίτων hăbrodĭaítōn	ᾰ̔βροδῐαίτων hăbrodĭaítōn
Dative	ᾰ̔βροδῐαίτῳ hăbrodĭaítōi	ᾰ̔βροδῐαίτῳ hăbrodĭaítōi	ᾰ̔βροδῐαίτοιν hăbrodĭaítoin	ᾰ̔βροδῐαίτοιν hăbrodĭaítoin	ᾰ̔βροδῐαίτοις hăbrodĭaítois	ᾰ̔βροδῐαίτοις hăbrodĭaítois
Accusative	ᾰ̔βροδῐ́αιτον hăbrodĭ́aiton	ᾰ̔βροδῐ́αιτον hăbrodĭ́aiton	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐαίτους hăbrodĭaítous	ᾰ̔βροδῐ́αιτᾰ hăbrodĭ́aită
Vocative	ᾰ̔βροδῐ́αιτε hăbrodĭ́aite	ᾰ̔βροδῐ́αιτον hăbrodĭ́aiton	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐαίτω hăbrodĭaítō	ᾰ̔βροδῐ́αιτοι hăbrodĭ́aitoi	ᾰ̔βροδῐ́αιτᾰ hăbrodĭ́aită
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̔βροδῐαίτως hăbrodĭaítōs		ᾰ̔βροδῐαιτότερος hăbrodĭaitóteros		ᾰ̔βροδῐαιτότᾰτος hăbrodĭaitótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

ᾰ̔βροδῐ́αιτᾰ (hăbrodĭ́aită)

Descendants

Greek: αβροδίαιτος (avrodíaitos)
Latin: habrodiaetus