ἀποσχεδιάζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ σχεδιάζω (skhediázō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.kʰe.di.áz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.kʰe.diˈa.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.çe.ðiˈa.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.çe.ðiˈa.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.çe.ðiˈa.zo/

Verb

ἀποσχεδῐάζω • (aposkhedĭázō)

to act off hand or at random
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 12.3:
  καθάπερ δὲ καὶ περὶ τῶν κατὰ Λιβύην ἀπεσχεδίακεν, οὕτως καὶ περὶ τῶν κατὰ τὴν νῆσον τὴν προσαγορευομένην Κύρνον
  katháper dè kaì perì tôn katà Libúēn apeskhedíaken, hoútōs kaì perì tôn katà tḕn nêson tḕn prosagoreuoménēn Kúrnon
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: ἀποσχεδῐᾰ́ζω, ἀποσχεδῐᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποσχεδῐᾰ́ζω	ἀποσχεδῐᾰ́ζεις	ἀποσχεδῐᾰ́ζει	ἀποσχεδῐᾰ́ζετον	ἀποσχεδῐᾰ́ζετον	ἀποσχεδῐᾰ́ζομεν	ἀποσχεδῐᾰ́ζετε	ἀποσχεδῐᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποσχεδῐᾰ́ζω	ἀποσχεδῐᾰ́ζῃς	ἀποσχεδῐᾰ́ζῃ	ἀποσχεδῐᾰ́ζητον	ἀποσχεδῐᾰ́ζητον	ἀποσχεδῐᾰ́ζωμεν	ἀποσχεδῐᾰ́ζητε	ἀποσχεδῐᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιμῐ	ἀποσχεδῐᾰ́ζοις	ἀποσχεδῐᾰ́ζοι	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιτον	ἀποσχεδῐᾰζοίτην	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιμεν	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιτε	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιεν
	imperative		ἀποσχεδῐ́ᾰζε	ἀποσχεδῐᾰζέτω	ἀποσχεδῐᾰ́ζετον	ἀποσχεδῐᾰζέτων		ἀποσχεδῐᾰ́ζετε	ἀποσχεδῐᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ἀποσχεδῐᾰ́ζομαι	ἀποσχεδῐᾰ́ζῃ / ἀποσχεδῐᾰ́ζει	ἀποσχεδῐᾰ́ζεται	ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθον	ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθον	ἀποσχεδῐᾰζόμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθε	ἀποσχεδῐᾰ́ζονται
	subjunctive	ἀποσχεδῐᾰ́ζωμαι	ἀποσχεδῐᾰ́ζῃ	ἀποσχεδῐᾰ́ζηται	ἀποσχεδῐᾰ́ζησθον	ἀποσχεδῐᾰ́ζησθον	ἀποσχεδῐᾰζώμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́ζησθε	ἀποσχεδῐᾰ́ζωνται
	optative	ἀποσχεδῐᾰζοίμην	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιο	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιτο	ἀποσχεδῐᾰ́ζοισθον	ἀποσχεδῐᾰζοίσθην	ἀποσχεδῐᾰζοίμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́ζοισθε	ἀποσχεδῐᾰ́ζοιντο
	imperative		ἀποσχεδῐᾰ́ζου	ἀποσχεδῐᾰζέσθω	ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθον	ἀποσχεδῐᾰζέσθων		ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθε	ἀποσχεδῐᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποσχεδῐᾰ́ζειν				ἀποσχεδῐᾰ́ζεσθαι
participle	m	ἀποσχεδῐᾰ́ζων				ἀποσχεδῐᾰζόμενος
	f	ἀποσχεδῐᾰ́ζουσᾰ				ἀποσχεδῐᾰζομένη
	n	ἀποσχεδῐᾰ́ζον				ἀποσχεδῐᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπεσχεδῐ́ᾰζον, ἀπεσχεδῐᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεσχεδῐ́ᾰζον	ἀπεσχεδῐ́ᾰζες	ἀπεσχεδῐ́ᾰζε(ν)	ἀπεσχεδῐᾰ́ζετον	ἀπεσχεδῐᾰζέτην	ἀπεσχεδῐᾰ́ζομεν	ἀπεσχεδῐᾰ́ζετε	ἀπεσχεδῐ́ᾰζον
middle/ passive	indicative	ἀπεσχεδῐᾰζόμην	ἀπεσχεδῐᾰ́ζου	ἀπεσχεδῐᾰ́ζετο	ἀπεσχεδῐᾰ́ζεσθον	ἀπεσχεδῐᾰζέσθην	ἀπεσχεδῐᾰζόμεθᾰ	ἀπεσχεδῐᾰ́ζεσθε	ἀπεσχεδῐᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποσχεδῐᾰ́σω, ἀποσχεδῐᾰ́σομαι, ἀποσχεδῐᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποσχεδῐᾰ́σω	ἀποσχεδῐᾰ́σεις	ἀποσχεδῐᾰ́σει	ἀποσχεδῐᾰ́σετον	ἀποσχεδῐᾰ́σετον	ἀποσχεδῐᾰ́σομεν	ἀποσχεδῐᾰ́σετε	ἀποσχεδῐᾰ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἀποσχεδῐᾰ́σοιμῐ	ἀποσχεδῐᾰ́σοις	ἀποσχεδῐᾰ́σοι	ἀποσχεδῐᾰ́σοιτον	ἀποσχεδῐᾰσοίτην	ἀποσχεδῐᾰ́σοιμεν	ἀποσχεδῐᾰ́σοιτε	ἀποσχεδῐᾰ́σοιεν
middle	indicative	ἀποσχεδῐᾰ́σομαι	ἀποσχεδῐᾰ́σῃ / ἀποσχεδῐᾰ́σει	ἀποσχεδῐᾰ́σεται	ἀποσχεδῐᾰ́σεσθον	ἀποσχεδῐᾰ́σεσθον	ἀποσχεδῐᾰσόμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́σεσθε	ἀποσχεδῐᾰ́σονται
middle	optative	ἀποσχεδῐᾰσοίμην	ἀποσχεδῐᾰ́σοιο	ἀποσχεδῐᾰ́σοιτο	ἀποσχεδῐᾰ́σοισθον	ἀποσχεδῐᾰσοίσθην	ἀποσχεδῐᾰσοίμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́σοισθε	ἀποσχεδῐᾰ́σοιντο
passive	indicative	ἀποσχεδῐᾰσθήσομαι	ἀποσχεδῐᾰσθήσῃ	ἀποσχεδῐᾰσθήσεται	ἀποσχεδῐᾰσθήσεσθον	ἀποσχεδῐᾰσθήσεσθον	ἀποσχεδῐᾰσθησόμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰσθήσεσθε	ἀποσχεδῐᾰσθήσονται
passive	optative	ἀποσχεδῐᾰσθησοίμην	ἀποσχεδῐᾰσθήσοιο	ἀποσχεδῐᾰσθήσοιτο	ἀποσχεδῐᾰσθήσοισθον	ἀποσχεδῐᾰσθησοίσθην	ἀποσχεδῐᾰσθησοίμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰσθήσοισθε	ἀποσχεδῐᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποσχεδῐᾰ́σειν			ἀποσχεδῐᾰ́σεσθαι		ἀποσχεδῐᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἀποσχεδῐᾰ́σων			ἀποσχεδῐᾰσόμενος		ἀποσχεδῐᾰσθησόμενος
	f	ἀποσχεδῐᾰ́σουσᾰ			ἀποσχεδῐᾰσομένη		ἀποσχεδῐᾰσθησομένη
	n	ἀποσχεδῐᾰ́σον			ἀποσχεδῐᾰσόμενον		ἀποσχεδῐᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπεσχεδῐ́ᾰσᾰ, ἀπεσχεδῐᾰσᾰ́μην, ἀπεσχεδῐᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεσχεδῐ́ᾰσᾰ	ἀπεσχεδῐ́ᾰσᾰς	ἀπεσχεδῐ́ᾰσε(ν)	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰτον	ἀπεσχεδῐᾰσᾰ́την	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰμεν	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰτε	ἀπεσχεδῐ́ᾰσᾰν
	subjunctive	ἀποσχεδῐᾰ́σω	ἀποσχεδῐᾰ́σῃς	ἀποσχεδῐᾰ́σῃ	ἀποσχεδῐᾰ́σητον	ἀποσχεδῐᾰ́σητον	ἀποσχεδῐᾰ́σωμεν	ἀποσχεδῐᾰ́σητε	ἀποσχεδῐᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποσχεδῐᾰ́σαιμῐ	ἀποσχεδῐᾰ́σειᾰς / ἀποσχεδῐᾰ́σαις	ἀποσχεδῐᾰ́σειε(ν) / ἀποσχεδῐᾰ́σαι	ἀποσχεδῐᾰ́σαιτον	ἀποσχεδῐᾰσαίτην	ἀποσχεδῐᾰ́σαιμεν	ἀποσχεδῐᾰ́σαιτε	ἀποσχεδῐᾰ́σειᾰν / ἀποσχεδῐᾰ́σαιεν
	imperative		ἀποσχεδῐ́ᾰσον	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́τω	ἀποσχεδῐᾰ́σᾰτον	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́των		ἀποσχεδῐᾰ́σᾰτε	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεσχεδῐᾰσᾰ́μην	ἀπεσχεδῐᾰ́σω	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰτο	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰσθον	ἀπεσχεδῐᾰσᾰ́σθην	ἀπεσχεδῐᾰσᾰ́μεθᾰ	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰσθε	ἀπεσχεδῐᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποσχεδῐᾰ́σωμαι	ἀποσχεδῐᾰ́σῃ	ἀποσχεδῐᾰ́σηται	ἀποσχεδῐᾰ́σησθον	ἀποσχεδῐᾰ́σησθον	ἀποσχεδῐᾰσώμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́σησθε	ἀποσχεδῐᾰ́σωνται
	optative	ἀποσχεδῐᾰσαίμην	ἀποσχεδῐᾰ́σαιο	ἀποσχεδῐᾰ́σαιτο	ἀποσχεδῐᾰ́σαισθον	ἀποσχεδῐᾰσαίσθην	ἀποσχεδῐᾰσαίμεθᾰ	ἀποσχεδῐᾰ́σαισθε	ἀποσχεδῐᾰ́σαιντο
	imperative		ἀποσχεδῐ́ᾰσαι	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́σθω	ἀποσχεδῐᾰ́σᾰσθον	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́σθων		ἀποσχεδῐᾰ́σᾰσθε	ἀποσχεδῐᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεσχεδῐᾰ́σθην	ἀπεσχεδῐᾰ́σθης	ἀπεσχεδῐᾰ́σθη	ἀπεσχεδῐᾰ́σθητον	ἀπεσχεδῐᾰσθήτην	ἀπεσχεδῐᾰ́σθημεν	ἀπεσχεδῐᾰ́σθητε	ἀπεσχεδῐᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀποσχεδῐᾰσθῶ	ἀποσχεδῐᾰσθῇς	ἀποσχεδῐᾰσθῇ	ἀποσχεδῐᾰσθῆτον	ἀποσχεδῐᾰσθῆτον	ἀποσχεδῐᾰσθῶμεν	ἀποσχεδῐᾰσθῆτε	ἀποσχεδῐᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποσχεδῐᾰσθείην	ἀποσχεδῐᾰσθείης	ἀποσχεδῐᾰσθείη	ἀποσχεδῐᾰσθεῖτον / ἀποσχεδῐᾰσθείητον	ἀποσχεδῐᾰσθείτην / ἀποσχεδῐᾰσθειήτην	ἀποσχεδῐᾰσθεῖμεν / ἀποσχεδῐᾰσθείημεν	ἀποσχεδῐᾰσθεῖτε / ἀποσχεδῐᾰσθείητε	ἀποσχεδῐᾰσθεῖεν / ἀποσχεδῐᾰσθείησᾰν
	imperative		ἀποσχεδῐᾰ́σθητῐ	ἀποσχεδῐᾰσθήτω	ἀποσχεδῐᾰ́σθητον	ἀποσχεδῐᾰσθήτων		ἀποσχεδῐᾰ́σθητε	ἀποσχεδῐᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποσχεδῐᾰ́σαι			ἀποσχεδῐᾰ́σᾰσθαι		ἀποσχεδῐᾰσθῆναι
participle	m	ἀποσχεδῐᾰ́σᾱς			ἀποσχεδῐᾰσᾰ́μενος		ἀποσχεδῐᾰσθείς
	f	ἀποσχεδῐᾰ́σᾱσᾰ			ἀποσχεδῐᾰσᾰμένη		ἀποσχεδῐᾰσθεῖσᾰ
	n	ἀποσχεδῐᾰ́σᾰν			ἀποσχεδῐᾰσᾰ́μενον		ἀποσχεδῐᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπεσχεδῐ́ᾰκᾰ, ἀπεσχεδῐ́ᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεσχεδῐ́ᾰκᾰ	ἀπεσχεδῐ́ᾰκᾰς	ἀπεσχεδῐ́ᾰκε(ν)	ἀπεσχεδῐᾰ́κᾰτον	ἀπεσχεδῐᾰ́κᾰτον	ἀπεσχεδῐᾰ́κᾰμεν	ἀπεσχεδῐᾰ́κᾰτε	ἀπεσχεδῐᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπεσχεδῐᾰ́κω	ἀπεσχεδῐᾰ́κῃς	ἀπεσχεδῐᾰ́κῃ	ἀπεσχεδῐᾰ́κητον	ἀπεσχεδῐᾰ́κητον	ἀπεσχεδῐᾰ́κωμεν	ἀπεσχεδῐᾰ́κητε	ἀπεσχεδῐᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀπεσχεδῐᾰ́κοιμῐ / ἀπεσχεδῐᾰκοίην	ἀπεσχεδῐᾰ́κοις / ἀπεσχεδῐᾰκοίης	ἀπεσχεδῐᾰ́κοι / ἀπεσχεδῐᾰκοίη	ἀπεσχεδῐᾰ́κοιτον	ἀπεσχεδῐᾰκοίτην	ἀπεσχεδῐᾰ́κοιμεν	ἀπεσχεδῐᾰ́κοιτε	ἀπεσχεδῐᾰ́κοιεν
	imperative		ἀπεσχεδῐ́ᾰκε	ἀπεσχεδῐᾰκέτω	ἀπεσχεδῐᾰ́κετον	ἀπεσχεδῐᾰκέτων		ἀπεσχεδῐᾰ́κετε	ἀπεσχεδῐᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπεσχεδῐ́ᾰσμαι	ἀπεσχεδῐ́ᾰσαι	ἀπεσχεδῐ́ᾰσται	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθον	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθον	ἀπεσχεδῐᾰ́σμεθᾰ	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθε	ἀπεσχεδῐᾰ́δᾰται
	subjunctive	ἀπεσχεδῐᾰσμένος ὦ	ἀπεσχεδῐᾰσμένος ᾖς	ἀπεσχεδῐᾰσμένος ᾖ	ἀπεσχεδῐᾰσμένω ἦτον	ἀπεσχεδῐᾰσμένω ἦτον	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι ὦμεν	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι ἦτε	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπεσχεδῐᾰσμένος εἴην	ἀπεσχεδῐᾰσμένος εἴης	ἀπεσχεδῐᾰσμένος εἴη	ἀπεσχεδῐᾰσμένω εἴητον / εἶτον	ἀπεσχεδῐᾰσμένω εἰήτην / εἴτην	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι εἴητε / εἶτε	ἀπεσχεδῐᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀπεσχεδῐ́ᾰσο	ἀπεσχεδῐᾰ́σθω	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθον	ἀπεσχεδῐᾰ́σθων		ἀπεσχεδῐ́ᾰσθε	ἀπεσχεδῐᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπεσχεδῐᾰκέναι				ἀπεσχεδῐᾰ́σθαι
participle	m	ἀπεσχεδῐᾰκώς				ἀπεσχεδῐᾰσμένος
	f	ἀπεσχεδῐᾰκυῖᾰ				ἀπεσχεδῐᾰσμένη
	n	ἀπεσχεδῐᾰκός				ἀπεσχεδῐᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀπεσχεδῐᾰ́κειν / ἀπεσχεδῐᾰ́κη, ἀπεσχεδῐᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεσχεδῐᾰ́κειν / ἀπεσχεδῐᾰ́κη	ἀπεσχεδῐᾰ́κεις / ἀπεσχεδῐᾰ́κης	ἀπεσχεδῐᾰ́κει(ν)	ἀπεσχεδῐᾰ́κετον	ἀπεσχεδῐᾰκέτην	ἀπεσχεδῐᾰ́κεμεν	ἀπεσχεδῐᾰ́κετε	ἀπεσχεδῐᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεσχεδῐᾰ́σμην	ἀπεσχεδῐ́ᾰσο	ἀπεσχεδῐ́ᾰστο	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθον	ἀπεσχεδῐᾰ́σθην	ἀπεσχεδῐᾰ́σμεθᾰ	ἀπεσχεδῐ́ᾰσθε	ἀπεσχεδῐᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἀποσχεδιάζω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀποσχεδιάζω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀποσχεδιάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
ἀποσχεδιάζω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011