ἀπορρίπτω

See also: απορρίπτω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “up”) +‎ ῥίπτω (rhíptō, “to throw”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.por̥.r̥ǐːp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.porˈrip.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.porˈrip.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.porˈrip.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈrip.to/

Verb

ἀπορρῑ́πτω • (aporrhī́ptō)

to throw away, put away
to exile, cast out
to disown, renounce
to throw aside, set at naught
to shoot forth (bold, keen words) [with ἔς (és, + accusative) ‘at’]

Conjugation

Present: ἀπορρῑ́πτω, ἀπορρῑ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορρῑ́πτω	ἀπορρῑ́πτεις	ἀπορρῑ́πτει	ἀπορρῑ́πτετον	ἀπορρῑ́πτετον	ἀπορρῑ́πτομεν	ἀπορρῑ́πτετε	ἀπορρῑ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπορρῑ́πτω	ἀπορρῑ́πτῃς	ἀπορρῑ́πτῃ	ἀπορρῑ́πτητον	ἀπορρῑ́πτητον	ἀπορρῑ́πτωμεν	ἀπορρῑ́πτητε	ἀπορρῑ́πτωσῐ(ν)
	optative	ἀπορρῑ́πτοιμῐ	ἀπορρῑ́πτοις	ἀπορρῑ́πτοι	ἀπορρῑ́πτοιτον	ἀπορρῑπτοίτην	ἀπορρῑ́πτοιμεν	ἀπορρῑ́πτοιτε	ἀπορρῑ́πτοιεν
	imperative		ἀπόρρῑπτε	ἀπορρῑπτέτω	ἀπορρῑ́πτετον	ἀπορρῑπτέτων		ἀπορρῑ́πτετε	ἀπορρῑπτόντων
middle/ passive	indicative	ἀπορρῑ́πτομαι	ἀπορρῑ́πτῃ / ἀπορρῑ́πτει	ἀπορρῑ́πτεται	ἀπορρῑ́πτεσθον	ἀπορρῑ́πτεσθον	ἀπορρῑπτόμεθᾰ	ἀπορρῑ́πτεσθε	ἀπορρῑ́πτονται
	subjunctive	ἀπορρῑ́πτωμαι	ἀπορρῑ́πτῃ	ἀπορρῑ́πτηται	ἀπορρῑ́πτησθον	ἀπορρῑ́πτησθον	ἀπορρῑπτώμεθᾰ	ἀπορρῑ́πτησθε	ἀπορρῑ́πτωνται
	optative	ἀπορρῑπτοίμην	ἀπορρῑ́πτοιο	ἀπορρῑ́πτοιτο	ἀπορρῑ́πτοισθον	ἀπορρῑπτοίσθην	ἀπορρῑπτοίμεθᾰ	ἀπορρῑ́πτοισθε	ἀπορρῑ́πτοιντο
	imperative		ἀπορρῑ́πτου	ἀπορρῑπτέσθω	ἀπορρῑ́πτεσθον	ἀπορρῑπτέσθων		ἀπορρῑ́πτεσθε	ἀπορρῑπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπορρῑ́πτειν				ἀπορρῑ́πτεσθαι
participle	m	ἀπορρῑ́πτων				ἀπορρῑπτόμενος
	f	ἀπορρῑ́πτουσᾰ				ἀπορρῑπτομένη
	n	ἀπορρῖπτον				ἀπορρῑπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέρρῑπτον, ἀπερρῑπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέρρῑπτον	ἀπέρρῑπτες	ἀπέρρῑπτε(ν)	ἀπερρῑ́πτετον	ἀπερρῑπτέτην	ἀπερρῑ́πτομεν	ἀπερρῑ́πτετε	ἀπέρρῑπτον
middle/ passive	indicative	ἀπερρῑπτόμην	ἀπερρῑ́πτου	ἀπερρῑ́πτετο	ἀπερρῑ́πτεσθον	ἀπερρῑπτέσθην	ἀπερρῑπτόμεθᾰ	ἀπερρῑ́πτεσθε	ἀπερρῑ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀπορρῑ́ψω, ἀπορρῑ́ψομαι, ἀπορρῑφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπορρῑ́ψω	ἀπορρῑ́ψεις	ἀπορρῑ́ψει	ἀπορρῑ́ψετον	ἀπορρῑ́ψετον	ἀπορρῑ́ψομεν	ἀπορρῑ́ψετε	ἀπορρῑ́ψουσῐ(ν)
active	optative	ἀπορρῑ́ψοιμῐ	ἀπορρῑ́ψοις	ἀπορρῑ́ψοι	ἀπορρῑ́ψοιτον	ἀπορρῑψοίτην	ἀπορρῑ́ψοιμεν	ἀπορρῑ́ψοιτε	ἀπορρῑ́ψοιεν
middle	indicative	ἀπορρῑ́ψομαι	ἀπορρῑ́ψῃ / ἀπορρῑ́ψει	ἀπορρῑ́ψεται	ἀπορρῑ́ψεσθον	ἀπορρῑ́ψεσθον	ἀπορρῑψόμεθᾰ	ἀπορρῑ́ψεσθε	ἀπορρῑ́ψονται
middle	optative	ἀπορρῑψοίμην	ἀπορρῑ́ψοιο	ἀπορρῑ́ψοιτο	ἀπορρῑ́ψοισθον	ἀπορρῑψοίσθην	ἀπορρῑψοίμεθᾰ	ἀπορρῑ́ψοισθε	ἀπορρῑ́ψοιντο
passive	indicative	ἀπορρῑφθήσομαι	ἀπορρῑφθήσῃ	ἀπορρῑφθήσεται	ἀπορρῑφθήσεσθον	ἀπορρῑφθήσεσθον	ἀπορρῑφθησόμεθᾰ	ἀπορρῑφθήσεσθε	ἀπορρῑφθήσονται
passive	optative	ἀπορρῑφθησοίμην	ἀπορρῑφθήσοιο	ἀπορρῑφθήσοιτο	ἀπορρῑφθήσοισθον	ἀπορρῑφθησοίσθην	ἀπορρῑφθησοίμεθᾰ	ἀπορρῑφθήσοισθε	ἀπορρῑφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀπορρῑ́ψειν			ἀπορρῑ́ψεσθαι		ἀπορρῑφθήσεσθαι
participle	m	ἀπορρῑ́ψων			ἀπορρῑψόμενος		ἀπορρῑφθησόμενος
	f	ἀπορρῑ́ψουσᾰ			ἀπορρῑψομένη		ἀπορρῑφθησομένη
	n	ἀπορρῖψον			ἀπορρῑψόμενον		ἀπορρῑφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέρρῑψᾰ, ἀπερρῑψᾰ́μην, ἀπερρῑ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέρρῑψᾰ	ἀπέρρῑψᾰς	ἀπέρρῑψε(ν)	ἀπερρῑ́ψᾰτον	ἀπερρῑψᾰ́την	ἀπερρῑ́ψᾰμεν	ἀπερρῑ́ψᾰτε	ἀπέρρῑψᾰν
	subjunctive	ἀπορρῑ́ψω	ἀπορρῑ́ψῃς	ἀπορρῑ́ψῃ	ἀπορρῑ́ψητον	ἀπορρῑ́ψητον	ἀπορρῑ́ψωμεν	ἀπορρῑ́ψητε	ἀπορρῑ́ψωσῐ(ν)
	optative	ἀπορρῑ́ψαιμῐ	ἀπορρῑ́ψειᾰς / ἀπορρῑ́ψαις	ἀπορρῑ́ψειε(ν) / ἀπορρῑ́ψαι	ἀπορρῑ́ψαιτον	ἀπορρῑψαίτην	ἀπορρῑ́ψαιμεν	ἀπορρῑ́ψαιτε	ἀπορρῑ́ψειᾰν / ἀπορρῑ́ψαιεν
	imperative		ἀπόρρῑψον	ἀπορρῑψᾰ́τω	ἀπορρῑ́ψᾰτον	ἀπορρῑψᾰ́των		ἀπορρῑ́ψᾰτε	ἀπορρῑψᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπερρῑψᾰ́μην	ἀπερρῑ́ψω	ἀπερρῑ́ψᾰτο	ἀπερρῑ́ψᾰσθον	ἀπερρῑψᾰ́σθην	ἀπερρῑψᾰ́μεθᾰ	ἀπερρῑ́ψᾰσθε	ἀπερρῑ́ψᾰντο
	subjunctive	ἀπορρῑ́ψωμαι	ἀπορρῑ́ψῃ	ἀπορρῑ́ψηται	ἀπορρῑ́ψησθον	ἀπορρῑ́ψησθον	ἀπορρῑψώμεθᾰ	ἀπορρῑ́ψησθε	ἀπορρῑ́ψωνται
	optative	ἀπορρῑψαίμην	ἀπορρῑ́ψαιο	ἀπορρῑ́ψαιτο	ἀπορρῑ́ψαισθον	ἀπορρῑψαίσθην	ἀπορρῑψαίμεθᾰ	ἀπορρῑ́ψαισθε	ἀπορρῑ́ψαιντο
	imperative		ἀπόρρῑψαι	ἀπορρῑψᾰ́σθω	ἀπορρῑ́ψᾰσθον	ἀπορρῑψᾰ́σθων		ἀπορρῑ́ψᾰσθε	ἀπορρῑψᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπερρῑ́φθην	ἀπερρῑ́φθης	ἀπερρῑ́φθη	ἀπερρῑ́φθητον	ἀπερρῑφθήτην	ἀπερρῑ́φθημεν	ἀπερρῑ́φθητε	ἀπερρῑ́φθησᾰν
	subjunctive	ἀπορρῑφθῶ	ἀπορρῑφθῇς	ἀπορρῑφθῇ	ἀπορρῑφθῆτον	ἀπορρῑφθῆτον	ἀπορρῑφθῶμεν	ἀπορρῑφθῆτε	ἀπορρῑφθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπορρῑφθείην	ἀπορρῑφθείης	ἀπορρῑφθείη	ἀπορρῑφθεῖτον / ἀπορρῑφθείητον	ἀπορρῑφθείτην / ἀπορρῑφθειήτην	ἀπορρῑφθεῖμεν / ἀπορρῑφθείημεν	ἀπορρῑφθεῖτε / ἀπορρῑφθείητε	ἀπορρῑφθεῖεν / ἀπορρῑφθείησᾰν
	imperative		ἀπορρῑ́φθητῐ	ἀπορρῑφθήτω	ἀπορρῑ́φθητον	ἀπορρῑφθήτων		ἀπορρῑ́φθητε	ἀπορρῑφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπορρῖψαι			ἀπορρῑ́ψᾰσθαι		ἀπορρῑφθῆναι
participle	m	ἀπορρῑ́ψᾱς			ἀπορρῑψᾰ́μενος		ἀπορρῑφθείς
	f	ἀπορρῑ́ψᾱσᾰ			ἀπορρῑψᾰμένη		ἀπορρῑφθεῖσᾰ
	n	ἀπορρῖψᾰν			ἀπορρῑψᾰ́μενον		ἀπορρῑφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπέρρῑφᾰ, ἀπέρρῑμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέρρῑφᾰ	ἀπέρρῑφᾰς	ἀπέρρῑφε(ν)	ἀπερρῑ́φᾰτον	ἀπερρῑ́φᾰτον	ἀπερρῑ́φᾰμεν	ἀπερρῑ́φᾰτε	ἀπερρῑ́φᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπερρῑ́φω	ἀπερρῑ́φῃς	ἀπερρῑ́φῃ	ἀπερρῑ́φητον	ἀπερρῑ́φητον	ἀπερρῑ́φωμεν	ἀπερρῑ́φητε	ἀπερρῑ́φωσῐ(ν)
	optative	ἀπερρῑ́φοιμῐ / ἀπερρῑφοίην	ἀπερρῑ́φοις / ἀπερρῑφοίης	ἀπερρῑ́φοι / ἀπερρῑφοίη	ἀπερρῑ́φοιτον	ἀπερρῑφοίτην	ἀπερρῑ́φοιμεν	ἀπερρῑ́φοιτε	ἀπερρῑ́φοιεν
	imperative		ἀπέρρῑφε	ἀπερρῑφέτω	ἀπερρῑ́φετον	ἀπερρῑφέτων		ἀπερρῑ́φετε	ἀπερρῑφόντων
middle/ passive	indicative	ἀπέρρῑμμαι	ἀπέρρῑψαι	ἀπέρρῑπται	ἀπέρρῑφθον	ἀπέρρῑφθον	ἀπερρῑ́μμεθᾰ	ἀπέρρῑφθε	ἀπερρῑ́πᾰται
	subjunctive	ἀπερρῑμμένος ὦ	ἀπερρῑμμένος ᾖς	ἀπερρῑμμένος ᾖ	ἀπερρῑμμένω ἦτον	ἀπερρῑμμένω ἦτον	ἀπερρῑμμένοι ὦμεν	ἀπερρῑμμένοι ἦτε	ἀπερρῑμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπερρῑμμένος εἴην	ἀπερρῑμμένος εἴης	ἀπερρῑμμένος εἴη	ἀπερρῑμμένω εἴητον / εἶτον	ἀπερρῑμμένω εἰήτην / εἴτην	ἀπερρῑμμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀπερρῑμμένοι εἴητε / εἶτε	ἀπερρῑμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀπέρρῑψο	ἀπερρῑ́φθω	ἀπέρρῑφθον	ἀπερρῑ́φθων		ἀπέρρῑφθε	ἀπερρῑ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπερρῑφέναι				ἀπερρῖφθαι
participle	m	ἀπερρῑφώς				ἀπερρῑμμένος
	f	ἀπερρῑφυῖᾰ				ἀπερρῑμμένη
	n	ἀπερρῑφός				ἀπερρῑμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

New Testament, Acts of the Apostles 27:43:
ὁ δὲ ἑκατόνταρχος, βουλόμενος διασῶσαι τὸν Παῦλον, ἐκώλυσεν αὐτοὺς τοῦ βουλήματος, ἐκέλευσέ τε τοὺς δυναμένους κολυμβᾷν ἀπορρίψαντας πρώτους ἐπὶ τὴν γῆν ἐξιέναι
ho dè hekatóntarkhos, boulómenos diasôsai tòn Paûlon, ekṓlusen autoùs toû boulḗmatos, ekéleusé te toùs dunaménous kolumbāîn aporrhípsantas prṓtous epì tḕn gên exiénai
- Translation by KJV
  But the centurion, willing to save Paul, kept them from their purpose; and commanded that they which could swim should cast themselves first into the sea, and get to land

Derived terms

ἀπορριπτέον (aporrhiptéon)
ἀπόρριπτος (apórrhiptos)
ἀπορρίψιμος (aporrhípsimos)
ἀπόρριψις (apórrhipsis)
ἐναπορρίπτω (enaporrhíptō)
προαπορρίπτω (proaporrhíptō)
συναπορρίπτω (sunaporrhíptō)

Descendants

Greek: απορρίπτω (aporrípto)