ἀντιάζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀντίος (antíos) +‎ -άζω (-ázō)

Pronunciation

 

Verb

ἀντῐάζω • (antĭázō)

  1. to meet face to face, encounter
  2. to entreat, supplicate

Conjugation

   Present: ἀντῐᾰ́ζω, ἀντῐᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐᾰ́ζω ἀντῐᾰ́ζεις ἀντῐᾰ́ζει ἀντῐᾰ́ζετον ἀντῐᾰ́ζετον ἀντῐᾰ́ζομεν ἀντῐᾰ́ζετε ἀντῐᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐᾰ́ζω ἀντῐᾰ́ζῃς ἀντῐᾰ́ζῃ ἀντῐᾰ́ζητον ἀντῐᾰ́ζητον ἀντῐᾰ́ζωμεν ἀντῐᾰ́ζητε ἀντῐᾰ́ζωσῐ(ν)
optative ἀντῐᾰ́ζοιμῐ ἀντῐᾰ́ζοις ἀντῐᾰ́ζοι ἀντῐᾰ́ζοιτον ἀντῐᾰζοίτην ἀντῐᾰ́ζοιμεν ἀντῐᾰ́ζοιτε ἀντῐᾰ́ζοιεν
imperative   ἀντῐ́ᾰζε ἀντῐᾰζέτω ἀντῐᾰ́ζετον ἀντῐᾰζέτων   ἀντῐᾰ́ζετε ἀντῐᾰζόντων
middle/
passive 		indicative ἀντῐᾰ́ζομαι ἀντῐᾰ́ζῃ / ἀντῐᾰ́ζει ἀντῐᾰ́ζεται ἀντῐᾰ́ζεσθον ἀντῐᾰ́ζεσθον ἀντῐᾰζόμεθᾰ ἀντῐᾰ́ζεσθε ἀντῐᾰ́ζονται
subjunctive ἀντῐᾰ́ζωμαι ἀντῐᾰ́ζῃ ἀντῐᾰ́ζηται ἀντῐᾰ́ζησθον ἀντῐᾰ́ζησθον ἀντῐᾰζώμεθᾰ ἀντῐᾰ́ζησθε ἀντῐᾰ́ζωνται
optative ἀντῐᾰζοίμην ἀντῐᾰ́ζοιο ἀντῐᾰ́ζοιτο ἀντῐᾰ́ζοισθον ἀντῐᾰζοίσθην ἀντῐᾰζοίμεθᾰ ἀντῐᾰ́ζοισθε ἀντῐᾰ́ζοιντο
imperative   ἀντῐᾰ́ζου ἀντῐᾰζέσθω ἀντῐᾰ́ζεσθον ἀντῐᾰζέσθων   ἀντῐᾰ́ζεσθε ἀντῐᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐᾰ́ζειν ἀντῐᾰ́ζεσθαι
participle m ἀντῐᾰ́ζων ἀντῐᾰζόμενος
f ἀντῐᾰ́ζουσᾰ ἀντῐᾰζομένη
n ἀντῐᾰ́ζον ἀντῐᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠντῐ́ᾰζον, ἠντῐᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠντῐ́ᾰζον ἠντῐ́ᾰζες ἠντῐ́ᾰζε(ν) ἠντῐᾰ́ζετον ἠντῐᾰζέτην ἠντῐᾰ́ζομεν ἠντῐᾰ́ζετε ἠντῐ́ᾰζον
middle/
passive 		indicative ἠντῐᾰζόμην ἠντῐᾰ́ζου ἠντῐᾰ́ζετο ἠντῐᾰ́ζεσθον ἠντῐᾰζέσθην ἠντῐᾰζόμεθᾰ ἠντῐᾰ́ζεσθε ἠντῐᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντῐᾰ́σω, ἀντῐᾰ́σομαι, ἀντῐᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐᾰ́σω ἀντῐᾰ́σεις ἀντῐᾰ́σει ἀντῐᾰ́σετον ἀντῐᾰ́σετον ἀντῐᾰ́σομεν ἀντῐᾰ́σετε ἀντῐᾰ́σουσῐ(ν)
optative ἀντῐᾰ́σοιμῐ ἀντῐᾰ́σοις ἀντῐᾰ́σοι ἀντῐᾰ́σοιτον ἀντῐᾰσοίτην ἀντῐᾰ́σοιμεν ἀντῐᾰ́σοιτε ἀντῐᾰ́σοιεν
middle indicative ἀντῐᾰ́σομαι ἀντῐᾰ́σῃ / ἀντῐᾰ́σει ἀντῐᾰ́σεται ἀντῐᾰ́σεσθον ἀντῐᾰ́σεσθον ἀντῐᾰσόμεθᾰ ἀντῐᾰ́σεσθε ἀντῐᾰ́σονται
optative ἀντῐᾰσοίμην ἀντῐᾰ́σοιο ἀντῐᾰ́σοιτο ἀντῐᾰ́σοισθον ἀντῐᾰσοίσθην ἀντῐᾰσοίμεθᾰ ἀντῐᾰ́σοισθε ἀντῐᾰ́σοιντο
passive indicative ἀντῐᾰσθήσομαι ἀντῐᾰσθήσῃ ἀντῐᾰσθήσεται ἀντῐᾰσθήσεσθον ἀντῐᾰσθήσεσθον ἀντῐᾰσθησόμεθᾰ ἀντῐᾰσθήσεσθε ἀντῐᾰσθήσονται
optative ἀντῐᾰσθησοίμην ἀντῐᾰσθήσοιο ἀντῐᾰσθήσοιτο ἀντῐᾰσθήσοισθον ἀντῐᾰσθησοίσθην ἀντῐᾰσθησοίμεθᾰ ἀντῐᾰσθήσοισθε ἀντῐᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀντῐᾰ́σειν ἀντῐᾰ́σεσθαι ἀντῐᾰσθήσεσθαι
participle m ἀντῐᾰ́σων ἀντῐᾰσόμενος ἀντῐᾰσθησόμενος
f ἀντῐᾰ́σουσᾰ ἀντῐᾰσομένη ἀντῐᾰσθησομένη
n ἀντῐᾰ́σον ἀντῐᾰσόμενον ἀντῐᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠντῐ́ᾰσᾰ, ἠντῐᾰσᾰ́μην, ἠντῐᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠντῐ́ᾰσᾰ ἠντῐ́ᾰσᾰς ἠντῐ́ᾰσε(ν) ἠντῐᾰ́σᾰτον ἠντῐᾰσᾰ́την ἠντῐᾰ́σᾰμεν ἠντῐᾰ́σᾰτε ἠντῐ́ᾰσᾰν
subjunctive ἀντῐᾰ́σω ἀντῐᾰ́σῃς ἀντῐᾰ́σῃ ἀντῐᾰ́σητον ἀντῐᾰ́σητον ἀντῐᾰ́σωμεν ἀντῐᾰ́σητε ἀντῐᾰ́σωσῐ(ν)
optative ἀντῐᾰ́σαιμῐ ἀντῐᾰ́σειᾰς / ἀντῐᾰ́σαις ἀντῐᾰ́σειε(ν) / ἀντῐᾰ́σαι ἀντῐᾰ́σαιτον ἀντῐᾰσαίτην ἀντῐᾰ́σαιμεν ἀντῐᾰ́σαιτε ἀντῐᾰ́σειᾰν / ἀντῐᾰ́σαιεν
imperative   ἀντῐ́ᾰσον ἀντῐᾰσᾰ́τω ἀντῐᾰ́σᾰτον ἀντῐᾰσᾰ́των   ἀντῐᾰ́σᾰτε ἀντῐᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἠντῐᾰσᾰ́μην ἠντῐᾰ́σω ἠντῐᾰ́σᾰτο ἠντῐᾰ́σᾰσθον ἠντῐᾰσᾰ́σθην ἠντῐᾰσᾰ́μεθᾰ ἠντῐᾰ́σᾰσθε ἠντῐᾰ́σᾰντο
subjunctive ἀντῐᾰ́σωμαι ἀντῐᾰ́σῃ ἀντῐᾰ́σηται ἀντῐᾰ́σησθον ἀντῐᾰ́σησθον ἀντῐᾰσώμεθᾰ ἀντῐᾰ́σησθε ἀντῐᾰ́σωνται
optative ἀντῐᾰσαίμην ἀντῐᾰ́σαιο ἀντῐᾰ́σαιτο ἀντῐᾰ́σαισθον ἀντῐᾰσαίσθην ἀντῐᾰσαίμεθᾰ ἀντῐᾰ́σαισθε ἀντῐᾰ́σαιντο
imperative   ἀντῐ́ᾰσαι ἀντῐᾰσᾰ́σθω ἀντῐᾰ́σᾰσθον ἀντῐᾰσᾰ́σθων   ἀντῐᾰ́σᾰσθε ἀντῐᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἠντῐᾰ́σθην ἠντῐᾰ́σθης ἠντῐᾰ́σθη ἠντῐᾰ́σθητον ἠντῐᾰσθήτην ἠντῐᾰ́σθημεν ἠντῐᾰ́σθητε ἠντῐᾰ́σθησᾰν
subjunctive ἀντῐᾰσθῶ ἀντῐᾰσθῇς ἀντῐᾰσθῇ ἀντῐᾰσθῆτον ἀντῐᾰσθῆτον ἀντῐᾰσθῶμεν ἀντῐᾰσθῆτε ἀντῐᾰσθῶσῐ(ν)
optative ἀντῐᾰσθείην ἀντῐᾰσθείης ἀντῐᾰσθείη ἀντῐᾰσθεῖτον / ἀντῐᾰσθείητον ἀντῐᾰσθείτην / ἀντῐᾰσθειήτην ἀντῐᾰσθεῖμεν / ἀντῐᾰσθείημεν ἀντῐᾰσθεῖτε / ἀντῐᾰσθείητε ἀντῐᾰσθεῖεν / ἀντῐᾰσθείησᾰν
imperative   ἀντῐᾰ́σθητῐ ἀντῐᾰσθήτω ἀντῐᾰ́σθητον ἀντῐᾰσθήτων   ἀντῐᾰ́σθητε ἀντῐᾰσθέντων
active middle passive
infinitive ἀντῐᾰ́σαι ἀντῐᾰ́σᾰσθαι ἀντῐᾰσθῆναι
participle m ἀντῐᾰ́σᾱς ἀντῐᾰσᾰ́μενος ἀντῐᾰσθείς
f ἀντῐᾰ́σᾱσᾰ ἀντῐᾰσᾰμένη ἀντῐᾰσθεῖσᾰ
n ἀντῐᾰ́σᾰν ἀντῐᾰσᾰ́μενον ἀντῐᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠντῐ́ᾰκᾰ, ἠντῐ́ᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠντῐ́ᾰκᾰ ἠντῐ́ᾰκᾰς ἠντῐ́ᾰκε(ν) ἠντῐᾰ́κᾰτον ἠντῐᾰ́κᾰτον ἠντῐᾰ́κᾰμεν ἠντῐᾰ́κᾰτε ἠντῐᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠντῐᾰ́κω ἠντῐᾰ́κῃς ἠντῐᾰ́κῃ ἠντῐᾰ́κητον ἠντῐᾰ́κητον ἠντῐᾰ́κωμεν ἠντῐᾰ́κητε ἠντῐᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἠντῐᾰ́κοιμῐ / ἠντῐᾰκοίην ἠντῐᾰ́κοις / ἠντῐᾰκοίης ἠντῐᾰ́κοι / ἠντῐᾰκοίη ἠντῐᾰ́κοιτον ἠντῐᾰκοίτην ἠντῐᾰ́κοιμεν ἠντῐᾰ́κοιτε ἠντῐᾰ́κοιεν
imperative   ἠντῐ́ᾰκε ἠντῐᾰκέτω ἠντῐᾰ́κετον ἠντῐᾰκέτων   ἠντῐᾰ́κετε ἠντῐᾰκόντων
middle/
passive 		indicative ἠντῐ́ᾰσμαι ἠντῐ́ᾰσαι ἠντῐ́ᾰσται ἠντῐ́ᾰσθον ἠντῐ́ᾰσθον ἠντῐᾰ́σμεθᾰ ἠντῐ́ᾰσθε ἠντῐᾰ́δᾰται
subjunctive ἠντῐᾰσμένος ὦ ἠντῐᾰσμένος ᾖς ἠντῐᾰσμένος ᾖ ἠντῐᾰσμένω ἦτον ἠντῐᾰσμένω ἦτον ἠντῐᾰσμένοι ὦμεν ἠντῐᾰσμένοι ἦτε ἠντῐᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠντῐᾰσμένος εἴην ἠντῐᾰσμένος εἴης ἠντῐᾰσμένος εἴη ἠντῐᾰσμένω εἴητον / εἶτον ἠντῐᾰσμένω εἰήτην / εἴτην ἠντῐᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν ἠντῐᾰσμένοι εἴητε / εἶτε ἠντῐᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠντῐ́ᾰσο ἠντῐᾰ́σθω ἠντῐ́ᾰσθον ἠντῐᾰ́σθων   ἠντῐ́ᾰσθε ἠντῐᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἠντῐᾰκέναι ἠντῐᾰ́σθαι
participle m ἠντῐᾰκώς ἠντῐᾰσμένος
f ἠντῐᾰκυῖᾰ ἠντῐᾰσμένη
n ἠντῐᾰκός ἠντῐᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠντῐᾰ́κειν / ἠντῐᾰ́κη, ἠντῐᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠντῐᾰ́κειν / ἠντῐᾰ́κη ἠντῐᾰ́κεις / ἠντῐᾰ́κης ἠντῐᾰ́κει(ν) ἠντῐᾰ́κετον ἠντῐᾰκέτην ἠντῐᾰ́κεμεν ἠντῐᾰ́κετε ἠντῐᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠντῐᾰ́σμην ἠντῐ́ᾰσο ἠντῐ́ᾰστο ἠντῐ́ᾰσθον ἠντῐᾰ́σθην ἠντῐᾰ́σμεθᾰ ἠντῐ́ᾰσθε ἠντῐᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.