เสียง
Thai
Alternative forms
- (obsolete) สยง
Etymology
Inherited from Proto-Southwestern Tai *siəŋᴬ¹ (“sound”) (Jonsson, 1991), from Middle Chinese 聲 (MC syeng, “sound”).[1] Cognate with Northern Thai ᩈ᩠ᨿᨦ, Lao ສຽງ (sīang), Lü ᦵᦉᧂ (ṡeng), Tai Dam ꪎꪸꪉ (siêng) or ꪹꪎꪉ (sương), Tai Dón ꪎꪸꪉ, Shan သဵင် (sǎeng), Tai Nüa ᥔᥥᥒᥴ (séng), Aiton ꩬိင် (siṅ), Phake ꩬိင် (siṅ), Ahom 𑜏𑜢𑜂𑜫 (siṅ).
Pronunciation
| Orthographic/Phonemic | เสียง e s ī y ŋ | |
|---|---|---|
| Romanization | Paiboon | sǐiang |
| Royal Institute | siang | |
| (standard) IPA(key) | /sia̯ŋ˩˩˦/(R) | |
Noun
เสียง • (sǐiang) (classifier เสียง)
- sound, including voice, a sensation perceived by the ear.
- opinion; view (as in ออกเสียง (ɔ̀ɔk-sǐiang)).
- popularity; appreciation (as in ชื่อเสียง (chʉ̂ʉ-sǐiang)).
- vote; formalized choice (as in คะแนนเสียง).
- (phonetics) tone.
Derived terms
- กระจายเสียง
- กระแทกเสียง
- กระบอกเสียง (grà-bɔ̀ɔk-sǐiang)
- กระแสเสียง
- กล่องเสียง (glɔ̀ng-sǐiang)
- กุญแจเสียง
- ขยายเสียง
- ขายเสียง
- ขึ้นเสียง (kʉ̂n-sǐiang)
- คลื่นเสียง
- คะแนนเสียง
- คำพ้องเสียง (kam-pɔ́ɔng-sǐiang)
- เครื่องขยายเสียง
- เครื่องฟังเสียง
- จดหมายเสียง (jòt-mǎai-sǐiang)
- จานเสียง (jaan-sǐiang)
- ชื่อเสียง (chʉ̂ʉ-sǐiang)
- ซาวเสียง
- ซื้อเสียง
- ซุ่มเสียง
- ต้นเสียง
- ตะเบ็งเสียง
- เต็มเสียง
- ทอดเสียง
- ท่อเสียง
- ทำเสียงดัง
- น้ำเสียง (náam-sǐiang)
- บัตรออกเสียง
- บันทึกเสียง
- เบ่งเสียง
- ปากเสียง
- เป็นปากเสียง
- เป็นเสียงเดียวกัน
- เปล่งเสียง
- เปลี่ยนเสียง
- แผดเสียง
- แผ่นเสียง (pɛ̀n-sǐiang)
- มีส่วนมีเสียง
- ร่องเสียง
- ระดับเสียง
- ลากเสียง
- วิทยุกระจายเสียง
- แว่วเสียง
- ส่งเสียง
- ส้อมเสียง (sɔ̂m-sǐiang)
- สายเสียง
- สำเนียง (sǎm-niiang)
- สุ้มเสียง
- เส้นเสียง (sêen-sǐiang)
- เสียงกร้าว
- เสียงก้อง
- เสียงข้างมาก
- เสียงขุ่นๆ
- เสียงเขียว
- เสียงแข็ง
- เสียงควบกล้ำ
- เสียงจัตวา
- เสียงดนตรี
- เสียงตรี
- เสียงแตก (sǐiang-dtɛ̀ɛk)
- เสียงโท
- เสียงฝีเท้า
- เสียงพร่า
- เสียงพรืด
- เสียงเพราะ
- เสียงร้อง
- เสียงเรียกเข้า (sǐiang-rîiak-kâo)
- เสียงล้งเล้ง
- เสียงลือ
- เสียงสะท้อน
- เสียงสามัญ
- เสียงหลง
- เสียงหวาน
- เสียงหัวเราะ
- เสียงห้าว
- เสียงแหบ
- เสียงแหลม
- เสียงโหยหวน
- เสียงเอก
- เสียงเอ็ดอึง
- เสียงฮา
- เสื่อมเสียชื่อเสียง
- หน่วยเสียง (nùai-sǐiang)
- หยั่งเสียง
- หางเสียง
- หาเสียง (hǎa-sǐiang)
- หีบเสียง (hìip-sǐiang)
- ออกเสียง (ɔ̀ɔk-sǐiang)
- อัดแผ่นเสียง
- อัดเสียง
References
- ^ Pittayaporn, Pittayawat (2014), “Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai”, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, →ISSN, pages 47–68.
Further reading
- “เสียง” in Thai Dictionary Project (TDP) (UC Berkeley 1964) (plus additional data from the Royal Institute of Thailand (RI) and NECTEC's LEXITRON project (LEX)). Searchable online at SEAlang.net.