หลง

See also: หลัง

Thai

Etymology

From Proto-Tai *ʰloŋᴬ (“lost”).^[1]

Cognate with Northern Thai ᩉᩖᩫᨦ, Lao ຫຼົງ (long), Lü ᦜᦳᧂ (l̇ung), Tai Dam ꪶꪨꪉ, Shan လူင် (lǔung), Tai Nüa ᥘᥨᥒᥴ (lóng), Zhuang loeng, Nong Zhuang loang.

Pronunciation

Orthographic		หลง h l ŋ
Phonemic		หฺลง h ̥ l ŋ
Romanization	Paiboon	lǒng
Romanization	Royal Institute	long
(standard) IPA^(key)		/loŋ˩˩˦/^(R)

Verb

หลง • (lǒng) (abstract noun การหลง)

to lose one's way; to get lost; to go astray.
to forget
to be wrong; to be misled; to misunderstand.
to be infatuated with; to be crazy about.

Derived terms

ขี้หลง
ขี้หลงขี้ลืม
ควันหลง (kwan-lǒng)
ลุ่มหลง (lûm-lǒng)
เสียงหลง
หลงกล
หลงเชื่อ
หลงตัวเอง (lǒng-dtuua-eeng)
หลงตา
หลงทาง (lǒng-taang)
หลงน้ำลาย
หลงผิด (lǒng-pìt)
หลงฝูง
หลงระเริง
หลงรัก (lǒng-rák)
หลงลม
หลงลืม
หลงเสน่ห์
หลงหูหลงตา
หลงเหลือ
หลงใหล (lǒng-lǎi)

References

^ Pittayaporn, Pittayawat (2009) The Phonology of Proto-Tai (Doctoral dissertation)‎^[1], Department of Linguistics, Cornell University , page 347

Further reading

“หลง” in Thai Dictionary Project (TDP) (UC Berkeley 1964) (plus additional data from the Royal Institute of Thailand (RI) and NECTEC's LEXITRON project (LEX)). Searchable online at SEAlang.net.