स्व
Newar
Etymology
From Proto-Sino-Tibetan *kV-sum.
Pronunciation
- IPA(key): [swɔ]
Numeral
स्व • (swa)
Sanskrit
Alternative scripts
Alternative scripts
- স্ব (Assamese script)
- ᬲ᭄ᬯ (Balinese script)
- স্ব (Bengali script)
- 𑰭𑰿𑰪 (Bhaiksuki script)
- 𑀲𑁆𑀯 (Brahmi script)
- သွ (Burmese script)
- સ્વ (Gujarati script)
- ਸ੍ਵ (Gurmukhi script)
- 𑌸𑍍𑌵 (Grantha script)
- ꦱ꧀ꦮ (Javanese script)
- 𑂮𑂹𑂫 (Kaithi script)
- ಸ್ವ (Kannada script)
- ស្វ (Khmer script)
- ສ຺ວ (Lao script)
- സ്വ (Malayalam script)
- ᠰᠣᠸᠠ (Manchu script)
- 𑘭𑘿𑘪 (Modi script)
- ᠰᢦ (Mongolian script)
- 𑧍𑧠𑧊 (Nandinagari script)
- 𑐳𑑂𑐰 (Newa script)
- ସ୍ଵ (Odia script)
- ꢱ꣄ꢮ (Saurashtra script)
- 𑆱𑇀𑆮 (Sharada script)
- 𑖭𑖿𑖪 (Siddham script)
- ස්ව (Sinhalese script)
- 𑪁 𑪙𑩾 (Soyombo script)
- 𑚨𑚶𑚦 (Takri script)
- ஸ்வ (Tamil script)
- స్వ (Telugu script)
- สฺว (Thai script)
- སྭ (Tibetan script)
- 𑒮𑓂𑒫 (Tirhuta script)
- 𑨰𑩇𑨭 (Zanabazar Square script)
Etymology
From Proto-Indo-Iranian *swás, from Proto-Indo-European *swós. Cognate with Avestan 𐬓𐬀 (xᵛa), Persian خود (xwad), Latin suus, Ancient Greek ἑός (heós), Polish swa f, Russian свой (svoj). Related to स्वयम् (svayám).[1]
Pronunciation
- (Classical Sanskrit) IPA(key): /s̪ʋɐ/
Pronoun
स्व • (svá)
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | स्वः (sváḥ) | स्वौ (sváu) स्वा¹ (svā́¹) |
स्वे (své) |
| accusative | स्वम् (svám) | स्वौ (sváu) स्वा¹ (svā́¹) |
स्वान् (svā́n) |
| instrumental | स्वेन (svéna) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वैः (sváiḥ) स्वेभिः¹ (svébhiḥ¹) |
| dative | स्वस्मै (svásmai) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वेभ्यः (svébhyaḥ) |
| ablative | स्वस्मात् (svásmāt) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वेभ्यः (svébhyaḥ) |
| genitive | स्वस्य (svásya) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वेषाम् (svéṣām) |
| locative | स्वस्मिन् (svásmin) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वेषु (svéṣu) |
| vocative | स्व (svá) | स्वौ (sváu) स्वा¹ (svā́¹) |
स्वे (své) |
- ¹Vedic
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | स्वा (svā́) | स्वे (své) | स्वाः (svā́ḥ) |
| accusative | स्वाम् (svā́m) | स्वे (své) | स्वाः (svā́ḥ) |
| instrumental | स्वया (sváyā) स्वा¹ (svā́¹) |
स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वाभिः (svā́bhiḥ) |
| dative | स्वस्यै (svásyai) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वाभ्यः (svā́bhyaḥ) |
| ablative | स्वस्याः (svásyāḥ) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वाभ्यः (svā́bhyaḥ) |
| genitive | स्वस्याः (svásyāḥ) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वासाम् (svā́sām) |
| locative | स्वस्याम् (svásyām) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वासु (svā́su) |
| vocative | स्वे (své) | स्वे (své) | स्वाः (svā́ḥ) |
- ¹Vedic
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | स्वम् (svám) | स्वे (své) | स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹) |
| accusative | स्वम् (svám) | स्वे (své) | स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹) |
| instrumental | स्वेन (svéna) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वैः (sváiḥ) स्वेभिः¹ (svébhiḥ¹) |
| dative | स्वस्मै (svásmai) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वेभ्यः (svébhyaḥ) |
| ablative | स्वस्मात् (svásmāt) | स्वाभ्याम् (svā́bhyām) | स्वेभ्यः (svébhyaḥ) |
| genitive | स्वस्य (svásya) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वेषाम् (svéṣām) |
| locative | स्वस्मिन् (svásmin) | स्वयोः (sváyoḥ) | स्वेषु (svéṣu) |
| vocative | स्व (svá) | स्वे (své) | स्वानि (svā́ni) स्वा¹ (svā́¹) |
- ¹Vedic
Derived terms
Descendants
Noun
स्व • (svá) stem, m
- one's self
References
- ^ Mayrhofer, Manfred (1996), “svá-”, in Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan][1] (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 787
Further reading
- Monier Williams (1899), “स्व”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1275, column 1.
- Turner, Ralph Lilley (1969–1985), “svá”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 803