قیر
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *kïr (“isolated mountain; steppe, wilderness”).
cognates
Noun
قیر • (kır) (definite accusative قیری (kırı), plural قیرلر (kırlar))
- steppe
- Synonym: ستهپ (step)
- wilderness, waste
- Synonym: یابان (yaban)
- countryside
- Synonym: كوی (köy)
Adjective
قیر • (kır)
- grey
- Synonym: بوز (boz)
- uncultivated
Derived terms
Related terms
- قیراچ (kıraç, “uncultivated, left in fallow”)
Descendants
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1886), “قیر”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 590
- Çağbayır, Yaşar (2007), “kır2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2614
- Hindoglu, Artin (1838), “قیر”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 380a
- Kélékian, Diran (1911), “قیر”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 997
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Planities”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1305
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “قیر”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 3822
- Nişanyan, Sevan (2002–), “kır”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “قیر”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1505