فرس

See also: فرش, قرش, and ف ر س

Arabic

Etymology 1

From Proto-Semitic *paras-, compare Ge'ez ፈረሰ (färäsä, to demolish), Hebrew פָּרַס (pārás, to divide), Aramaic פְּרַס (pᵊras, to divide), Akkadian 𒋻 (parāsum, to cut off). From the root ف ر س (f r s).

Also, from Proto-Semitic *paraš-, Aramaic פְרַשׁ (pᵊraš, to cut off).

Further, Arabic فَرَصَ (faraṣa, to slit), Hebrew פָּרַץ (pāraṣ, to breach), Akkadian 𒉺𒊏𒍮 (parāṣum, to lie, to break an oath or breach trust), Ge'ez ፈረጸ (färäṣä, to break open), Ugaritic 𐎔𐎗𐎕 (prṣ, to open), as well as Arabic فَرَضَ (faraḍa, to notch).

Also, Arabic فَرَقَ (faraqa, to separate), widespread in Semitic.

Also, Arabic فَرَثَ (faraṯa, to scatter), Aramaic פְּרַת (pᵊraṯ, to tear apart)

Verb

فَرَسَ • (farasa) I (non-past يَفْرِسُ (yafrisu), verbal noun فَرْس (fars))

  1. to maul, to tear up, to tatter
Conjugation
Conjugation of فَرَسَ (I, sound, a ~ i, full passive (?), verbal noun فَرْس)
verbal noun
الْمَصْدَر
فَرْس
fars
active participle
اِسْم الْفَاعِل
فَارِس
fāris
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَفْرُوس
mafrūs
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَرَسْتُ
farastu
فَرَسْتَ
farasta
فَرَسَ
farasa
فَرَسْتُمَا
farastumā
فَرَسَا
farasā
فَرَسْنَا
farasnā
فَرَسْتُمْ
farastum
فَرَسُوا
farasū
f فَرَسْتِ
farasti
فَرَسَتْ
farasat
فَرَسَتَا
farasatā
فَرَسْتُنَّ
farastunna
فَرَسْنَ
farasna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْرِسُ
ʔafrisu
تَفْرِسُ
tafrisu
يَفْرِسُ
yafrisu
تَفْرِسَانِ
tafrisāni
يَفْرِسَانِ
yafrisāni
نَفْرِسُ
nafrisu
تَفْرِسُونَ
tafrisūna
يَفْرِسُونَ
yafrisūna
f تَفْرِسِينَ
tafrisīna
تَفْرِسُ
tafrisu
تَفْرِسَانِ
tafrisāni
تَفْرِسْنَ
tafrisna
يَفْرِسْنَ
yafrisna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْرِسَ
ʔafrisa
تَفْرِسَ
tafrisa
يَفْرِسَ
yafrisa
تَفْرِسَا
tafrisā
يَفْرِسَا
yafrisā
نَفْرِسَ
nafrisa
تَفْرِسُوا
tafrisū
يَفْرِسُوا
yafrisū
f تَفْرِسِي
tafrisī
تَفْرِسَ
tafrisa
تَفْرِسَا
tafrisā
تَفْرِسْنَ
tafrisna
يَفْرِسْنَ
yafrisna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْرِسْ
ʔafris
تَفْرِسْ
tafris
يَفْرِسْ
yafris
تَفْرِسَا
tafrisā
يَفْرِسَا
yafrisā
نَفْرِسْ
nafris
تَفْرِسُوا
tafrisū
يَفْرِسُوا
yafrisū
f تَفْرِسِي
tafrisī
تَفْرِسْ
tafris
تَفْرِسَا
tafrisā
تَفْرِسْنَ
tafrisna
يَفْرِسْنَ
yafrisna
imperative
الْأَمْر
m اِفْرِسْ
ifris
اِفْرِسَا
ifrisā
اِفْرِسُوا
ifrisū
f اِفْرِسِي
ifrisī
اِفْرِسْنَ
ifrisna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُرِسْتُ
furistu
فُرِسْتَ
furista
فُرِسَ
furisa
فُرِسْتُمَا
furistumā
فُرِسَا
furisā
فُرِسْنَا
furisnā
فُرِسْتُمْ
furistum
فُرِسُوا
furisū
f فُرِسْتِ
furisti
فُرِسَتْ
furisat
فُرِسَتَا
furisatā
فُرِسْتُنَّ
furistunna
فُرِسْنَ
furisna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْرَسُ
ʔufrasu
تُفْرَسُ
tufrasu
يُفْرَسُ
yufrasu
تُفْرَسَانِ
tufrasāni
يُفْرَسَانِ
yufrasāni
نُفْرَسُ
nufrasu
تُفْرَسُونَ
tufrasūna
يُفْرَسُونَ
yufrasūna
f تُفْرَسِينَ
tufrasīna
تُفْرَسُ
tufrasu
تُفْرَسَانِ
tufrasāni
تُفْرَسْنَ
tufrasna
يُفْرَسْنَ
yufrasna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْرَسَ
ʔufrasa
تُفْرَسَ
tufrasa
يُفْرَسَ
yufrasa
تُفْرَسَا
tufrasā
يُفْرَسَا
yufrasā
نُفْرَسَ
nufrasa
تُفْرَسُوا
tufrasū
يُفْرَسُوا
yufrasū
f تُفْرَسِي
tufrasī
تُفْرَسَ
tufrasa
تُفْرَسَا
tufrasā
تُفْرَسْنَ
tufrasna
يُفْرَسْنَ
yufrasna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْرَسْ
ʔufras
تُفْرَسْ
tufras
يُفْرَسْ
yufras
تُفْرَسَا
tufrasā
يُفْرَسَا
yufrasā
نُفْرَسْ
nufras
تُفْرَسُوا
tufrasū
يُفْرَسُوا
yufrasū
f تُفْرَسِي
tufrasī
تُفْرَسْ
tufras
تُفْرَسَا
tufrasā
تُفْرَسْنَ
tufrasna
يُفْرَسْنَ
yufrasna

Noun

فَرْس • (farsm

  1. verbal noun of فَرَسَ (farasa) (form I)
Declension
Declension of noun فَرْس (fars)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فَرْس
fars
الْفَرْس
al-fars
فَرْس
fars
nominative فَرْسٌ
farsun
الْفَرْسُ
al-farsu
فَرْسُ
farsu
accusative فَرْسًا
farsan
الْفَرْسَ
al-farsa
فَرْسَ
farsa
genitive فَرْسٍ
farsin
الْفَرْسِ
al-farsi
فَرْسِ
farsi

Etymology 2

  • Cognate with Hebrew פָּרָשׁ (pārā́š, horseman), Classical Syriac ܦܪܫܐ (parašā, horseman), Ge'ez ፈረስ (färäs, horse).

    Noun

    فَرَس • (farasm or f (plural أَفْرَاس (ʔafrās))

    1. horse, mare
      Synonyms: حِصَان (ḥiṣān), خَيْل (ḵayl)
    Declension
    Declension of noun فَرَس (faras)
    singular basic singular triptote
    indefinite definite construct
    informal فَرَس
    faras
    الْفَرَس
    al-faras
    فَرَس
    faras
    nominative فَرَسٌ
    farasun
    الْفَرَسُ
    al-farasu
    فَرَسُ
    farasu
    accusative فَرَسًا
    farasan
    الْفَرَسَ
    al-farasa
    فَرَسَ
    farasa
    genitive فَرَسٍ
    farasin
    الْفَرَسِ
    al-farasi
    فَرَسِ
    farasi
    dual indefinite definite construct
    informal فَرَسَيْن
    farasayn
    الْفَرَسَيْن
    al-farasayn
    فَرَسَيْ
    farasay
    nominative فَرَسَانِ
    farasāni
    الْفَرَسَانِ
    al-farasāni
    فَرَسَا
    farasā
    accusative فَرَسَيْنِ
    farasayni
    الْفَرَسَيْنِ
    al-farasayni
    فَرَسَيْ
    farasay
    genitive فَرَسَيْنِ
    farasayni
    الْفَرَسَيْنِ
    al-farasayni
    فَرَسَيْ
    farasay
    plural basic broken plural triptote
    indefinite definite construct
    informal أَفْرَاس
    ʔafrās
    الْأَفْرَاس
    al-ʔafrās
    أَفْرَاس
    ʔafrās
    nominative أَفْرَاسٌ
    ʔafrāsun
    الْأَفْرَاسُ
    al-ʔafrāsu
    أَفْرَاسُ
    ʔafrāsu
    accusative أَفْرَاسًا
    ʔafrāsan
    الْأَفْرَاسَ
    al-ʔafrāsa
    أَفْرَاسَ
    ʔafrāsa
    genitive أَفْرَاسٍ
    ʔafrāsin
    الْأَفْرَاسِ
    al-ʔafrāsi
    أَفْرَاسِ
    ʔafrāsi
    Descendants
    • Afar: farás
    • Baldemu: pilish (possibly)
    • Portuguese: alfaraz, Alfaraz
    • Swahili: farasi
    References

    Etymology 3

  • From Old Persian 𐎱𐎠𐎼𐎿 (Pārsa).

    Verb

    فَرَّسَ • (farrasa) II (non-past يُفَرِّسُ (yufarrisu), verbal noun تَفْرِيس (tafrīs))

    1. to persianize/persify
    Conjugation
    Conjugation of فَرَّسَ (II, sound, full passive, verbal noun تَفْرِيس)
    verbal noun
    الْمَصْدَر
    تَفْرِيس
    tafrīs
    active participle
    اِسْم الْفَاعِل
    مُفَرِّس
    mufarris
    passive participle
    اِسْم الْمَفْعُول
    مُفَرَّس
    mufarras
    active voice
    الْفِعْل الْمَعْلُوم
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m فَرَّسْتُ
    farrastu
    فَرَّسْتَ
    farrasta
    فَرَّسَ
    farrasa
    فَرَّسْتُمَا
    farrastumā
    فَرَّسَا
    farrasā
    فَرَّسْنَا
    farrasnā
    فَرَّسْتُمْ
    farrastum
    فَرَّسُوا
    farrasū
    f فَرَّسْتِ
    farrasti
    فَرَّسَتْ
    farrasat
    فَرَّسَتَا
    farrasatā
    فَرَّسْتُنَّ
    farrastunna
    فَرَّسْنَ
    farrasna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُفَرِّسُ
    ʔufarrisu
    تُفَرِّسُ
    tufarrisu
    يُفَرِّسُ
    yufarrisu
    تُفَرِّسَانِ
    tufarrisāni
    يُفَرِّسَانِ
    yufarrisāni
    نُفَرِّسُ
    nufarrisu
    تُفَرِّسُونَ
    tufarrisūna
    يُفَرِّسُونَ
    yufarrisūna
    f تُفَرِّسِينَ
    tufarrisīna
    تُفَرِّسُ
    tufarrisu
    تُفَرِّسَانِ
    tufarrisāni
    تُفَرِّسْنَ
    tufarrisna
    يُفَرِّسْنَ
    yufarrisna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُفَرِّسَ
    ʔufarrisa
    تُفَرِّسَ
    tufarrisa
    يُفَرِّسَ
    yufarrisa
    تُفَرِّسَا
    tufarrisā
    يُفَرِّسَا
    yufarrisā
    نُفَرِّسَ
    nufarrisa
    تُفَرِّسُوا
    tufarrisū
    يُفَرِّسُوا
    yufarrisū
    f تُفَرِّسِي
    tufarrisī
    تُفَرِّسَ
    tufarrisa
    تُفَرِّسَا
    tufarrisā
    تُفَرِّسْنَ
    tufarrisna
    يُفَرِّسْنَ
    yufarrisna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُفَرِّسْ
    ʔufarris
    تُفَرِّسْ
    tufarris
    يُفَرِّسْ
    yufarris
    تُفَرِّسَا
    tufarrisā
    يُفَرِّسَا
    yufarrisā
    نُفَرِّسْ
    nufarris
    تُفَرِّسُوا
    tufarrisū
    يُفَرِّسُوا
    yufarrisū
    f تُفَرِّسِي
    tufarrisī
    تُفَرِّسْ
    tufarris
    تُفَرِّسَا
    tufarrisā
    تُفَرِّسْنَ
    tufarrisna
    يُفَرِّسْنَ
    yufarrisna
    imperative
    الْأَمْر
    m فَرِّسْ
    farris
    فَرِّسَا
    farrisā
    فَرِّسُوا
    farrisū
    f فَرِّسِي
    farrisī
    فَرِّسْنَ
    farrisna
    passive voice
    الْفِعْل الْمَجْهُول
    singular
    الْمُفْرَد
    dual
    الْمُثَنَّى
    plural
    الْجَمْع
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    1st person
    الْمُتَكَلِّم
    2nd person
    الْمُخَاطَب
    3rd person
    الْغَائِب
    past (perfect) indicative
    الْمَاضِي
    m فُرِّسْتُ
    furristu
    فُرِّسْتَ
    furrista
    فُرِّسَ
    furrisa
    فُرِّسْتُمَا
    furristumā
    فُرِّسَا
    furrisā
    فُرِّسْنَا
    furrisnā
    فُرِّسْتُمْ
    furristum
    فُرِّسُوا
    furrisū
    f فُرِّسْتِ
    furristi
    فُرِّسَتْ
    furrisat
    فُرِّسَتَا
    furrisatā
    فُرِّسْتُنَّ
    furristunna
    فُرِّسْنَ
    furrisna
    non-past (imperfect) indicative
    الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
    m أُفَرَّسُ
    ʔufarrasu
    تُفَرَّسُ
    tufarrasu
    يُفَرَّسُ
    yufarrasu
    تُفَرَّسَانِ
    tufarrasāni
    يُفَرَّسَانِ
    yufarrasāni
    نُفَرَّسُ
    nufarrasu
    تُفَرَّسُونَ
    tufarrasūna
    يُفَرَّسُونَ
    yufarrasūna
    f تُفَرَّسِينَ
    tufarrasīna
    تُفَرَّسُ
    tufarrasu
    تُفَرَّسَانِ
    tufarrasāni
    تُفَرَّسْنَ
    tufarrasna
    يُفَرَّسْنَ
    yufarrasna
    subjunctive
    الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
    m أُفَرَّسَ
    ʔufarrasa
    تُفَرَّسَ
    tufarrasa
    يُفَرَّسَ
    yufarrasa
    تُفَرَّسَا
    tufarrasā
    يُفَرَّسَا
    yufarrasā
    نُفَرَّسَ
    nufarrasa
    تُفَرَّسُوا
    tufarrasū
    يُفَرَّسُوا
    yufarrasū
    f تُفَرَّسِي
    tufarrasī
    تُفَرَّسَ
    tufarrasa
    تُفَرَّسَا
    tufarrasā
    تُفَرَّسْنَ
    tufarrasna
    يُفَرَّسْنَ
    yufarrasna
    jussive
    الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
    m أُفَرَّسْ
    ʔufarras
    تُفَرَّسْ
    tufarras
    يُفَرَّسْ
    yufarras
    تُفَرَّسَا
    tufarrasā
    يُفَرَّسَا
    yufarrasā
    نُفَرَّسْ
    nufarras
    تُفَرَّسُوا
    tufarrasū
    يُفَرَّسُوا
    yufarrasū
    f تُفَرَّسِي
    tufarrasī
    تُفَرَّسْ
    tufarras
    تُفَرَّسَا
    tufarrasā
    تُفَرَّسْنَ
    tufarrasna
    يُفَرَّسْنَ
    yufarrasna

    Noun

    فُرْس • (fursm (collective, singulative فَارِسِيّ m (fārisiyy))

    1. Persians
    Declension
    Declension of noun فُرْس (furs)
    singular basic singular triptote
    indefinite definite construct
    informal فُرْس
    furs
    الْفُرْس
    al-furs
    فُرْس
    furs
    nominative فُرْسٌ
    fursun
    الْفُرْسُ
    al-fursu
    فُرْسُ
    fursu
    accusative فُرْسًا
    fursan
    الْفُرْسَ
    al-fursa
    فُرْسَ
    fursa
    genitive فُرْسٍ
    fursin
    الْفُرْسِ
    al-fursi
    فُرْسِ
    fursi

    Persian

    Etymology 1

    Borrowed from Arabic فَرَس (faras).

    Pronunciation

     

    Readings
    Classical reading? faras
    Dari reading? faras
    Iranian reading? faras
    Tajik reading? faras

    Noun

    فرس • (faras) (plural افراس (afrâs))

    1. (literary) horse
      Synonym: اسب (asb)
      • c. 1520, Selim I of the Ottoman Empire, edited by Benedek Péri, The Persian Dīvān of Yavuz Sulṭān Selīm, Budapest, Hungary: Research Centre for the Humanities, Eötvös Loránd Research Network, →ISBN, page 102:
        دور از رکاب او شرفی بس که گه گهی
        گردی رسد بدیده ز راه فرس مرا
        dūr az rikāb-i ō šarafē bas ki gah gahē
        gardē rasad ba-dīda zi rāh-i faras ma-rā
        Far away from her saddle, the honor is enough that from time to time,
        A mote of dust reaches my eyes from the road of her horse.
        (Classical Persian transliteration)

    Etymology 2

    Borrowed from Arabic فُرْس (furs).

    Pronunciation

     

    Readings
    Classical reading? furs
    Dari reading? furs
    Iranian reading? fors
    Tajik reading? furs

    Noun

    فرس • (fors) (literary)

    1. the Persians, the Iranians (as a whole); Iran, Persia
      Synonyms: فارس‌ها (fârs-hâ), ایرانیان (irâniyân), عجم (ajam)
    2. the Persian language; mainly in فرس قدیم (fors-e qadim, Old Persian, ancient Persian language).
      Synonyms: فارسی (fârsi), پارسی (pârsi), دری (dari)

    Further reading

    • Hayyim, Sulayman (1934), “فرس”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim

    South Levantine Arabic

    Etymology 1

    From Arabic فَرَس (faras).

    Pronunciation

    • IPA(key): /fa.ras/, [ˈfa.ras]
    • Audio (Ramallah):(file)

    Noun

    فرس • (farasm (plural أفراس (ʔafrās))

    1. mare
    Derived terms
    See also

    Etymology 2

    From Arabic فُرْس (furs).

    Pronunciation

    Noun

    فرس • (furspl

    1. plural of فارسي (fārsi, Persian)

    Adjective

    فرس • (furs)

    1. plural of فارسي (fārsi, Persian)