Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Classical Persian ذِمَّت (zimmat), from Arabic ذِمَّة (ḏimma).
Noun
ذمت • (zimmet) (definite accusative ذمتی (zimmeti), plural ذمم (zimem))
- custody, guardianship, protection
- responsibility, liability, blame
- debt
- ابرای ذمت ― ibrâ-yı zimmet ― discharge from debts
- اصحاب ذمت ― ashâb-ı zimmet ― debtors
- the duty and tribute owed by a non-Muslim subject of the Ottoman Empire
Declension
Declension of ذمت (zimmet)
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمت (zimmet)
|
ذمم (zimem)
|
| definite accusative
|
ذمتی (zimmeti)
|
ذممی (zimemi)
|
| dative
|
ذمته (zimmete)
|
ذممه (zimeme)
|
| locative
|
ذمتده (zimmetde)
|
ذممده (zimemde)
|
| ablative
|
ذمتدن (zimmetden)
|
ذممدن (zimemden)
|
| genitive
|
ذمتك (zimmetiñ)
|
ذممك (zimemiñ)
|
Possessive forms
| 1st person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتم (zimmetim)
|
ذممم (zimemim)
|
| definite accusative
|
ذمتمی (zimmetimi)
|
ذمممی (zimemimi)
|
| dative
|
ذمتمه (zimmetime)
|
ذمممه (zimemime)
|
| locative
|
ذمتمده (zimmetimde)
|
ذمممده (zimemimde)
|
| ablative
|
ذمتمدن (zimmetimden)
|
ذمممدن (zimemimden)
|
| genitive
|
ذمتمك (zimmetimiñ)
|
ذمممك (zimemimiñ)
|
| 2nd person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتك (zimmetiñ)
|
ذممك (zimemiñ)
|
| definite accusative
|
ذمتكی (zimmetiñi)
|
ذممكی (zimemiñi)
|
| dative
|
ذمتكه (zimmetiñe)
|
ذممكه (zimemiñe)
|
| locative
|
ذمتكده (zimmetiñde)
|
ذممكده (zimemiñde)
|
| ablative
|
ذمتكدن (zimmetiñden)
|
ذممكدن (zimemiñden)
|
| genitive
|
ذمتكك (zimmetiñiñ)
|
ذممكك (zimemiñiñ)
|
| 3rd person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتی (zimmeti)
|
ذممی (zimemi)
|
| definite accusative
|
ذمتنی (zimmetini)
|
ذممنی (zimemini)
|
| dative
|
ذمتنه (zimmetine)
|
ذممنه (zimemine)
|
| locative
|
ذمتنده (zimmetinde)
|
ذممنده (zimeminde)
|
| ablative
|
ذمتندن (zimmetinden)
|
ذممندن (zimeminden)
|
| genitive
|
ذمتنك (zimmetiniñ)
|
ذممنك (zimeminiñ)
|
| 1st person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتمز (zimmetimiz)
|
ذمممز (zimemimiz)
|
| definite accusative
|
ذمتمزی (zimmetimizi)
|
ذمممزی (zimemimizi)
|
| dative
|
ذمتمزه (zimmetimize)
|
ذمممزه (zimemimize)
|
| locative
|
ذمتمزده (zimmetimizde)
|
ذمممزده (zimemimizde)
|
| ablative
|
ذمتمزدن (zimmetimizden)
|
ذمممزدن (zimemimizden)
|
| genitive
|
ذمتمزك (zimmetimiziñ)
|
ذمممزك (zimemimiziñ)
|
| 2nd person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتكز (zimmetiñiz)
|
ذممكز (zimemiñiz)
|
| definite accusative
|
ذمتكزی (zimmetiñizi)
|
ذممكزی (zimemiñizi)
|
| dative
|
ذمتكزه (zimmetiñize)
|
ذممكزه (zimemiñize)
|
| locative
|
ذمتكزده (zimmetiñizde)
|
ذممكزده (zimemiñizde)
|
| ablative
|
ذمتكزدن (zimmetiñizden)
|
ذممكزدن (zimemiñizden)
|
| genitive
|
ذمتكزك (zimmetiñiziñ)
|
ذممكزك (zimemiñiziñ)
|
| 3rd person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ذمتلری (zimmetleri)
|
ذمملری (zimemleri)
|
| definite accusative
|
ذمتلرینی (zimmetlerini)
|
ذمملرینی (zimemlerini)
|
| dative
|
ذمتلرینه (zimmetlerine)
|
ذمملرینه (zimemlerine)
|
| locative
|
ذمتلرنده (zimmetlerinde)
|
ذمملرنده (zimemlerinde)
|
| ablative
|
ذمتلرندن (zimmetlerinden)
|
ذمملرندن (zimemlerinden)
|
| genitive
|
ذمتلرینك (zimmetleriniñ)
|
ذمملرینك (zimemleriniñ)
|
|
Derived terms
- اهل ذمت (ehl-i zimmet)
- ذمت همت (zimmet-i himmet)
- ذمتنه كچورمك (zimmetine geçürmek)
Ottoman Turkish terms derived from the Arabic root ذ م م (0 c, 1 e)
Descendants
Further reading
- Redhouse, James W. (1890), “ذمت”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 949
- Ayverdi, İlhan (2010), “zimmet”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı