دارچین
Azerbaijani
Noun
دارچین (darçın) (definite accusative دارچینی (darçını), plural دارچینلار (darçınlar))
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | دارچین | دارچینلار |
| definite accusative | دارچینێ | دارچینلارێ |
| dative | دارچینا | دارچینلارا |
| locative | دارچیندا | دارچینلاردا |
| ablative | دارچیندان | دارچینلاردان |
| definite genitive | دارچینێن | دارچینلارێن |
Central Kurdish
Noun
دارچین (darçîn)
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Persian دارچین (dârčin, “cinnamon”), from Middle Persian *dār-i-čēnīk (literally “Chinese tree”).
Noun
دارچین • (darçın, tarçın)
- cinnamon, a spice from the dried bark of several trees of the genus Cinnamomum
Derived terms
- دارچین آغاجی (darçın ağacı, “cinnamon tree”)
- دارچین صویی (darçın suyu, “distilled cinnamon water”)
- دارچینی (darçıni, “related to cinnamon”)
Descendants
- Turkish: tarçın
- → Albanian: darçin (regional)
- → Bulgarian: дарчи́н (darčín)
- → Macedonian: дарчин (darčin)
- → Serbo-Croatian: darčin / дарчин, tarčin / тарчин (regional)
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “tarçın1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4607
- Hindoglu, Artin (1838), “دارچین”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 216a
- Kélékian, Diran (1911), “دارچین”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 561
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Cinnamomum”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 181
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “دارچین”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2001
- Nişanyan, Sevan (2002–), “tarçın”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “دارچین”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 881
Persian
Alternative forms
- دارچینی (dâr-e-čini, dârčini)
Etymology
From Middle Persian *dār-ī-čēnīg (literally “Chinese tree”), ultimately a combination of Old Persian 𐎭𐎠𐎽𐎢𐎺 (d-a-ru-u-v, “tree”) + Sanskrit चीन (cīna, “China”) + -𐎡𐎣 (-i-k, adjectival suffix, from Proto-Indo-Iranian *-ikas). Note also from the same source are Jewish Babylonian Aramaic דַּרְצִינִי (darṣīnī, “cinnamon”), Classical Syriac ܕܪܨܝܢܝ (dārṣīnī), ܨܝܢܕܪܓ (ṣīndreḡ, “cinnamon”) and Old Armenian դարիճենիկ (daričenik, “cinnamon”). By surface analysis, دار (dâr, “tree; wood”) + چین (čin, “China”).
Pronunciation
- (Iran) IPA(key): [d̪ɒːɾˈt͡ʃʰin]
Noun
| Dari | دارچین |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | дорчин |
دارچین • (dârčin)
Descendants
- → Arabic: دَارْصِينِيّ (dārṣīniyy), دَار صِينِيّ (dār ṣīniyy), دَارَصِينِيّ الصِين (dāraṣīniyy aṣ-ṣīn), دَارْصِين (dārṣīn), دَارْسِين (dārsīn)
- → Middle Armenian: դարիսեն (darisen), դարիսէն (darisēn), դարիսենի (dariseni), դարսենի (darseni), դարսենիկ (darsenik), դարսենեկ (darsenek)
- → Swahili: dalasini
- → Armenian: դարչին (darčʻin), դարիչին (daričʻin)
- → Azerbaijani: darçın / دارچین / дарчын
- → Baluchi: [script needed] (dār-čīnī)
- → Bats: დარიჩი (dariči)
- → Bengali: দারচিনি (darcini)
- → Georgian: დარიჩინი (daričini), დარიჭინი (darič̣ini)
- → Hindustani:
- Hindi: दारचीनी (dārcīnī)
- Urdu: دَارْچِینِی (dārcīnī)
- → Kazakh: даршын (darşyn)
- → Marathi: दालचिनी (dālcinī)
- → Ottoman Turkish: دارچین (darçin, tarçin)
- → Pashto: دارچيني (dārčiní)
- → Punjabi:
- Gurmukhi script: ਦਾਲ਼ਚੀਨੀ (dāḷcīnī)
- Shahmukhi script: دالچینی (dālcīnī)
- → Swahili: dalasini
- → Tatar: дарчин (darçin)
References
- Ačaṙean, Hračʻeay (1971), “դարիճենիկ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume I, Yerevan: University Press, page 638b
- Hübschmann, Heinrich (1897), Armenische Grammatik. 1. Theil: Armenische Etymologie (in German), Leipzig: Breitkopf & Härtel, page 137